Tου Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Το άρθρο ήταν πρωτοσέλιδο στα Νέα του Σαββατοκύριακου 19-20/6, γραμμένο από μία σοβαρή και υπεύθυνη δημοσιογράφο, την Ειρήνη Χρυσολωρά, και είχε τίτλο «Δεν μας συμφέρει (τελικά) το κούρεμα…». Σε μία οποιαδήποτε άλλη χώρα θα είχε προκαλέσει σχόλια, διαξιφισμούς και πιθανότατα πολιτικές αντιπαραθέσεις. Στην Ελλάδα καλύφθηκε από βαθειά σιωπή.
Οι λόγοι είναι αρκετοί. Πριν τους παραθέσουμε, όμως, παρουσιάζουμε τα κύρια σημεία του άρθρου, στο οποίο επισημαίνεται –πολύ ορθά– ότι στην ελληνική περίπτωση και όχι μόνον σημασία δεν έχει το απόλυτο ύψος του χρέους, αλλά πώς αυτό εξυπηρετείται και σε πόση διάρκεια. Έτσι, η Ειρήνη Χρυσολωρά αναφέρει ότι αν τα επιτόκια είναι χαμηλά και η διάρκεια μεγάλη, το χρέος μπορεί άνετα να εξυπηρετηθεί και ελάχιστη σημασία έχε αν αντιπροσωπεύει 120% ή 170% του ΑΕΠ, όπως δικούς του λόγους θέλει το ΔΝΤ ώστε να το θεωρήσει βιώσιμο.
«Πράγματι, το μοντέλο του χρέους προς ΑΕΠ έχει νόημα ως κριτήριο βιωσιμότητας όταν: 1) οι περίοδοι δανεισμού έχουν βραχυ-μεσοπρόθεσμο ορίζοντα, όπως συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις αλλά όχι στην Ελλάδα, 2) όταν δεν υπάρχουν εκτεταμένες περίοδοι χάριτος, όπως στην Ελλάδα, 3) όταν οι δανειστές δεν μοιράζονται κοινά σχέδια μαζί σου, 4) όταν τα δάνεια έχουν ομοειδή χαρακτήρα. Ένας από τους λόγους που λίγοι ανησυχούν για το πάνω από 200% χρέος προς ΑΕΠ της Ιαπωνίας ή για το περίπου 134% της Ιταλίας, είναι ότι αποτελεί εσωτερικό δανεισμό, βρίσκεται σε φιλικά χέρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου