Το δείπνο στο Ρήνο με τον Ζαν Κλοντ Τρισέ

ΑΝΙΚΑΝΗ ΚΑΙ ΑΒΟΥΛΗ Η ΕΥΡΩΠΗ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕΙ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ

 

Ήταν Νοέμβριος του 2008, λίγο καιρό μετά την «βόμβα» της Lehman Brothers, όταν η ευρωπαϊκή επιτροπή σε συνεργασία με την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα διοργάνωνε το πρώτο σεμινάριο-ενημέρωση δημοσιογράφων από όλο τον κόσμο σχετικά με την παγκόσμια κρίση και τη θέση της Ευρώπης σε αυτή. 

Τι κι αν η ύφεση είχε ήδη χτυπήσει την πόρτα της Ευρώπης από τα χείλη όλων σε Βρυξέλλες και Φρανκφούρτη επιβεβαιωνόταν πως η Ευρώπη είναι οχυρωμένη και δεν κινδυνεύει να μολυνθεί από τον «ιό»που είχε χτυπήσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ.    

Η Ελλάδα ζούσε ακόμα το «αμερικανικό» όνειρο, κάρτες και δάνεια έδιναν και έπαιρναν: δάνειο για το σπίτι, δάνειο για τις διακοπές, δάνειο για το αυτοκίνητο. Τα επιτόκια είχαν εκτοξευθεί και ξεπερνούσαν ακόμα και το 15-16% με αποτέλεσμα οι δανειολήπτες να παραμένουν «δέσμιοι» των υποχρεώσεων τους.   

Σε εκείνη τη συνάντηση στην παγωμένη Φρανκφούρτη ο οικοδεσπότης Ζαν Κλοντ Τρισέ σε ένα πολυτελέστατο εστιατόριο στις όχθες του Μάιν, παραπόταμου του Ρήνου, εξέφρασε μεν την ανησυχία του για τις εξελίξεις στην οικονομία ωστόσο διαβεβαίωνε πως η ΕΚΤ παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις και βρίσκεται σε διαρκή επαφή με τις υπόλοιπες κεντρικές τράπεζες.

Οι ενέσεις ρευστότητας από την ΕΚΤ συνεχίζονταν και ενισχύονταν με συνεχείς μειώσεις του βασικού επιτοκίου.  

Μια απάντηση που είχε δώσει τότε σε Έλληνα δημοσιογράφο ο πρόεδρος της ΕΚΤ σχετικά με τα πολύ υψηλά επιτόκια στην Ελλάδα ίσως όμως να ήταν προάγγελος των σημερινών εξελίξεων, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο. 

Ο κ. Τρισέ δήλωσε άγνοια για το θέμα επικαλούμενος το γεγονός ότι «οι ελληνικές τράπεζες δεν δανείζονται από εμάς». Τότε όταν το χρηματοπιστωτικό παιχνίδι ήταν ανοιχτό λοιπόν και οι φούσκες δεν είχαν σκάσει ακόμα η αγορά ήταν ανεξέλεγκτη. Η ΕΚΤ που επισήμως έπρεπε να έχει ένα ρόλο εποπτικό της αγοράς ήταν απλώς διακοσμητική.  

Πέντε χρόνια μετά οι φόβοι για βαθιά ύφεση επιβεβαιώνονται με τον χειρότερο τρόπο. 

Οι λαοί του ευρωπαϊκού Νότου βαθιά πληγωμένοι έχουν επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος της κρίσης. Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες αποδείχθηκαν κατώτερες των περιστάσεων αφήνοντας τους λαούς τους να γίνουν θυσία στο βωμό των τραπεζών. 

Αντί από την πρώτη στιγμή να ελέγξουν το τραπεζικό σύστημα που παγκοσμίως είχε διογκωθεί σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό συνέχιζαν να το τονώνουν και να το ενισχύουν πιστεύοντας πως η σωτηρία θα έρθει από τις τράπεζες.  

Μόνο που η σημερινή πραγματικότητα επιβεβαιώνει πως το μόνο που ήρθε από τις τράπεζες είναι η καταστροφή και η εξαθλίωση ολόκληρων λαών.

Άρτεμις Παραδείσου/newpost.gr