Για τους φίλους της Eurovision, η μεγάλη ημέρα πλησιάζει. Στις 18 Μαΐου, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Μάλμε, την πόλη που φιλοξενεί το φετινό φεστιβάλ, τον μεγαλύτερο διαγωνισμό τραγουδιού παγκοσμίως.
Η εκπομπή Reporter επισκέπτεται τη Σουηδία, τη διοργανώτρια της φετινής Eurovision και την χώρα με τους περισσότερους φανατικούς φίλους του διαγωνισμού σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Παράλληλα, η Σουηδία, είναι η πατρίδα των ABBA, του συγκροτήματος, που με αφετηρία τη Eurovision, κατέκτησε το παγκόσμιο μουσικό στερέωμα. Ο δρόμος των ΑΒΒΑ προς τη δόξα άνοιξε το 1974, όταν κέρδισαν τον διαγωνισμό. Από τότε, έχουν πουλήσει εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως και υπολείπονται μόνο του Έλβις Πρίσλεϊ, των Μπιτλς και του Μάικλ Τζάκσον.
Αναμφίβολα, οι ΑBBA έδωσαν άλλη διάσταση στον διαγωνισμό της Eurovision, ένα από τα παλαιότερα ευρωπαϊκά, τηλεοπτικά προγράμματα. Ο πρώτος διαγωνισμός φιλοξενήθηκε στην Ελβετία το 1956, με την συμμετοχή εφτά χωρών, την εποχή που η Ευρώπη προσπαθούσε να επουλώσει τα τραύματα της από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η EBU, η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση, που προβάλλει μέχρι σήμερα το διαγωνισμό, θεώρησε ότι η μουσική αποτελεί το καλύτερο μέσο για να ενισχυθούν οι δεσμοί μεταξύ των λαών.
Με την πάροδο του χρόνου, η Eurovision γιγαντώθηκε. Τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 ο αριθμός των συμμετεχόντων τριπλασιάστηκε.
Οι συμμετέχοντες στράφηκαν σταδιακά προς την ποπ μουσική και οι εκκεντρικές εμφανίσεις έγιναν θεσμός. Πολλοί κανονισμοί άλλαξαν, ένας ωστόσο παρέμεινε αναλλοίωτος: Η νικήτρια χώρα φιλοξενεί τον διαγωνισμό της επόμενης χρονιάς.
Πέρα από τους ΑΒΒΑ στη σκηνή της Eurovision έχουν φιλοξενηθεί πολλοί καλλιτέχνες που μετέπειτα εξελίχθηκαν σε αστέρια πρώτου μεγέθους. Ανάμεσά τους η Σελίν Ντιόν και ο Χούλιο Ιγκλέσιας. Στα χρόνια που ακολουθούν, ο χάρτης του διαγωνισμού αλλάζει με την είσοδο των χωρών της ανατολικής Ευρώπης. Πλέον, οι συμμετοχές αγγίζουν τις 40 κάθε χρόνο.
Για τους επικριτές ο θεσμός είναι ο ορισμός του κιτς. Για τους υπόλοιπους είναι απλά ο καθρέπτης της σύγχρονης ευρωπαϊκής κοινωνίας. Άπαντες, ωστόσο, συμφωνούν ότι ο περιορισμός της σπατάλης για τα λειτουργικά έξοδα είναι αναγκαίος.Πρόσφατα, η Ρωσία και το Αζερμπαϊτζάν ξόδεψαν περισσότερα από 150 εκατομμύρια ευρώ για τη διοργάνωση του διαγωνισμού. Στον αντίποδα, η Πορτογαλία αναγκάστηκε να ανακαλέσει τη συμμετοχή της, λόγω του υψηλού κόστους.
«Πίσω από όλα αυτά, κρύβεται η γεωπολιτική διάσταση του διαγωνισμού. Κάθε χώρα συμμετέχει για τους δικούς της λόγους. Οι δυτικές χώρες λόγω της παράδοσης. Οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης για να σφραγίσουν την ταυτότητά τους» εξηγεί ο ραδιοφωνικός παραγωγός Ντέιβιντ Γκούντμαν και καταλήγει: «Η γεωπολιτική αναμιγνύεται με το κιτς και έτσι δημιουργείται ένα υπέροχο ψυχαγωγικό σόου, ένα πραγματικά μοναδικό τηλεοπτικό προϊόν».
Ο Ρίτσαρντ Χέρι, νικητής του διαγωνισμού το 1984, διαφωνεί με την αλλοίωση της εθνικής ταυτότητας των συμμετοχών. «Οι καλλιτέχνες και οι δημιουργοί που διαγωνίζονται πρέπει να προέρχονται από τη χώρα που εκπροσωπούν. Σε διαφορετική περίπτωση χάνεται η ουσία του διαγωνισμού» τονίζει ο Σουηδός τραγουδιστής. Το ένα τρίτο των τραγουδιών που ακούστηκαν στην περυσινή Eurovision ανήκουν σε Σουηδούς δημιουργούς.
Για ακόμα μια χρονιά, ο διαγωνισμός αναμένεται να καθηλώσει τουλάχιστον 250 εκατομμύρια τηλεθεατές, μπροστά στις οθόνες τους. Στόχος των διοργανωτών είναι να μειωθεί το κόστος και παράλληλα, η μουσική να επιστρέψει στο επίκεντρο.
Παρά τις επικρίσεις για το σύγχρονο χαρακτήρα της Eurovision, οι φανατικοί φίλοι του διαγωνισμού περιμένουν με ανυπομονησία και φέτος τον μεγάλο τελικό. Τη βραδιά της 18ης Μαΐου, στην Αρένα του Μάλμε, εκατομμύρια καρδιές θα χτυπούν δυνατά, αναμένοντας το …επόμενο δωδεκάρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου