Η πρωτοπόρα ελληνική πρόταση για χορήγηση κολχικίνης στο σχήμα φαρμάκων με τα οποία αντιμετωπίζεται ο Κορονοϊός στη χώρα μας μετά από μεγάλη κλινική μελέτη για την διερεύνηση της αποτελεσματικότητας της. Μια ουσία που χρησιμοποίησαν πρώτοι οι Έλληνες, από τη εποχή του Βυζαντίου, για την θεραπεία της κρίσης της ουρικής αρθρίτιδας ή ποδάγρας. Η ιστορία του διαμέσου των αιώνων είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και χρήσιμη από πολλές πλευρές.
Η κολχικίνη προέρχεται από ένα πολύ όμορφο φυτό, το φθινοπωρινό κρινάκι (Colchicum automnale, ή Automn Crocus). Το όνομα της οφείλεται στην μυθική Κολχίδα όπου φαίνεται ότι εκεί, από την αρχαιότητα, ήταν σε μεγάλες ποσότητες, αυτοφυές. Σαν φαρμακευτική ουσία ήταν γνωστή από πολύ παλιά αλλά την θεωρούσαν δηλητήριο και καθαρτικό. Η λαϊκή παράδοση αναφέρει ότι η Μήδεια, η κόρη του βασιλέα της Κολχίδας, όταν απέδρασε από την χώρα της με τον αγαπημένο της Ιάσωνα και το χρυσόμαλλο δέρας, στην Αργοναυτική εκστρατεία, έσφαξε ή σύμφωνα με άλλη εκδοχή, δηλητηρίασε τα παιδιά της, που εμπόδιζαν τον έρωτα της, με κολχικίνη.
Αιώνες μετά στο Βυζάντιο, ένας Έλληνας γιατρός της εποχής του Ιουστινιανού (6ος αιώνας μ.Χ.), ο Αλέξανδρος από τις Τράλλεις της Λυδίας (525-605 μ.Χ.), στη Μικρά Ασία, χρησιμοποίησε πρώτος την κολχικίνη για την θεραπεία της κρίσης της ουρικής αρθρίτιδας. Το φάρμακο αυτό που ονομάστηκε «η παυσίπονη δύναμη των δακτύλων του θεού Ερμή» είχε μεγάλη επιτυχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου