«Αιδώς Αργείοι»: Τι σημαίνει, από πού προέρχεται η φράση

Συχνά αναφέρεται η φράση «Αιδώς Αργείοι» που σε απλά ελληνικά σημαίνει «Ντροπή (σας) Αργείοι». Χρησιμοποιείται απαξιωτικά ως επίπληξη σε ομάδες ανθρώπων όταν λένε ή κάνουν πράγματα ντροπιαστικά. Σπανιότερα η φράση χρησιμοποιείται για ατομική επίπληξη.

Πως θα δηλωθούν τα ανείσπρακτα ενοίκια

Σύμφωνα με την ΠΟΛ 1024/2016, προκειμένου να δηλωθούν ως ανείσπρακτα τα εισοδήματα από την εκμίσθωση ακίνητης περιουσίας, σύμφωνα με την παράγραφο 4 του άρθρου 39 του Κ.Φ.Ε., θα πρέπει να προσκομίζονται στην αρμόδια Δ.Ο.Υ., πριν από την υποβολή της δήλωσης, ευκρινή φωτοαντίγραφα (φωτοτυπίες), κατά το άρθρο 1 του ν. 4250/2014, των διαταγών, δικαστικών αποφάσεων που έχουν εκδοθεί ή αγωγών που έχουν ασκηθεί, έως και την προθεσμία υποβολής της ετήσιας δήλωσης. Διευκρινίζεται ότι τα ανείσπρακτα εισοδήματα θα δηλώνονται στο έντυπο «ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΜΙΣΘΩΜΑΤΑ ΑΚΙΝΗΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ» Ε2 και θα μεταφέρονται σε ειδικό κωδικό του εντύπου Ε1 κατά την υποβολή της οικείας δήλωσης φορολογίας εισοδήματος.

Δείτε την εγκύκλιο από το φορολογικό αρχείο του κόμβου taxheaven.gr

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

«Το μυαλό σου και μια λίρα και του μπογιατζή ο κόπανος»

Κάπου στο 18ο αιώνα είχε ανατεθεί η είσπραξη των φόρων σε ένα Αλβανό φοροεισπράκτορα, τον Κιουλάκ Μπογιατζή, ο οποίος ήταν πολύ ψηλός, αποκρουστικός και σωματώδης και εκφόβιζε τους χριστιανούς με ένα μεγάλο ξύλο, έναν κόπανο, προκειμένου να εισπράξει τους φόρους. Όμως, η σωματική ρώμη δεν συμβάδιζε με την εξυπνάδα, και συχνά τον ξεγελούσαν δίνοντας του μπρούτζινες δεκάρες που τις γυάλιζαν για να φαίνονται χρυσές λίρες. Από εκεί βγήκε η έκφραση που την χρησιμοποιούμε για να καταδείξουμε τον ανόητο.

Οι φόροι κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας έχουν ιδιαίτερη σημασία, διότι σε αυτούς βασίστηκε το πρώτο φορολογικό σύστημα της απελευθερωμένης Ελλάδας.

«Πληρώνουμε τα μαλλιά της κεφαλής μας»

Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων της αυτοκρατορίας προερχόταν από τους Έλληνες. Οι Οθωμανοί, ωστόσο,  προσπαθούσαν να επιβαρύνουν φορολογικά περισσότερο τους πλουσιότερους, ανάλογα με την τάξη στην οποία ανήκαν. Έτσι, με την  οικονομική  τους δυνατότητα, σχετιζόταν το κάλυμα του κεφαλιού, τα ρούχα  και το χτένισμα της  κώμης. Δηλαδή άλλο κάλυμα φορούσαν οι άρχοντες, άλλο οι νοικοκύρηδες, άλλο οι φτωχοί.  Οπότε, ο άρχοντας με το πλούσιο κάλυμα και το περιποιημένο χτένισμα πλήρωνε πολύ μεγαλύτερο φόρο από αυτόν που φορούσε το απλό φέσι.

«ΚΑΘΕ ΚΑΤΕΡΓΑΡΗΣ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟ ΤΟΥ»

Κατεργάρης (κάτεργος) = κωπηλάτης σε  κάτεργο.

Στη Βυζαντινή περίοδο "πλοίο κάτεργο" λεγόταν το κωπήλατο ιστιοφόρο πλοίο,  με δυο ή τρεις σειρές κουπιών, για εμπορική, πειρατική ή πολεμική χρήση, σε πολλαπλές επιχειρήσεις, δηλαδή  «καθ΄ όλων των έργων».

Κατεργάρης  ήταν ο  κωπηλάτης στο  κάτεργο. Αρχικά επρόκειτο για άτομα που είτε είχαν αρνηθεί είτε είχαν διαφύγει τη στράτευση. Η ποινή αυτή αφορούσε υποχρεωτική εργασία για κάποιο χρονικό διάστημα στα παραπάνω πλοία, περίπου σαν τα σύγχρονα καταναγκαστικά έργα.

ΝΕΑ ΣΤΗΛΗ ΣΤΟ "ON LINE" /Τελικά, γιατί πάνε οι Χιώτες δυο-δυο;

Aπό σήμερα και κάθε Τετάρτη θα έχουμε τη νεα μας στήλη " καθημερινές παροιμιακές φράσεις" , επειδή στην καθομιλουμένη γλώσσα μας  χρησιμοποιούμε διαχρονικές φράσεις λαϊκής σοφίας, την προέλευση των οποίων δεν γνωρίζουμε. Θα μάθουμε λοιπόν μέσα από αυτή τη στήλη την  μικρή ιστορία που κρύβουν αυτές οι φράσεις ,  η οποία αφενός έχει κάτι να μας διδάξει, και αφετέρου απεικονίζει γλαφυρά τον τρόπο ζωής και δράσης των ανθρώπων μίας άλλης εποχής.

Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας στην Χίο, όταν ένας Τούρκος συναντούσε στο δρόμο  ένα Χιώτη τον υποχρέωνε να τον σηκώσει στην πλάτη του και να τον μεταφέρει όπου ο Τούρκος ήθελε ώστε να μην περπατάει. 

Αυτή η ταπεινωτική απαίτηση ανάγκασε τους Χιώτες να σκεφτούν πως όταν έβλεπαν Τούρκο, για να μην τον κουβαλήσουν, έπαιρναν έναν συμπατριώτη τους στην πλάτη τους και ο Τούρκος νόμιζε ότι ήδη κουβαλούσαν έναν άλλο Τούρκο!

Γι’ αυτό "οι Χιώτες πάνε δυο-δυο"...