Για να επιβιώσει το
ευρώ, το Βερολίνο θα πρέπει να αποδεχθεί τόσο την τραπεζική ένωση όσο
και σε κάποιο βαθμό και τη δημοσιονομική...
Οι Γερμανοί βρίσκονται στο στόχαστρο αυτή την εποχή. Δεν είναι μόνον ότι
η χώρα τους αποτελεί τον πρωταγωνιστή στο έργο που λέγεται «κρίση του
ευρώ», αλλά κατηγορείται επίσης ότι πιέζει τους Νοτιοευρωπαίους σε
μεταρρυθμίσεις και περικοπές δημοσίων κονδυλίων που επιτείνουν την ύφεση
και ωθούν την ανεργία σε μη ανεκτά επίπεδα. Ολα αυτά συνοδεύονται από
μάλλον ευθείες αναφορές στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά και σε
καρικατούρες της Αγκελα Μέρκελ με μουστάκι. Ωστόσο, οι επικριτές της
Γερμανίας βρίσκονται κατά κανόνα «εκτός θέματος». Δεν πρέπει να
κατηγορείται η Γερμανία για τις αντιδημοφιλείς μεταρρυθμίσεις. Αυτές
είναι απαραίτητες για την οικονομική επιβίωση, δεδομένου του ενιαίου
νομίσματος, το οποίο καταργεί τις επιλογές της ανεξάρτητης νομισματικής
πολιτικής και της νομισματικής υποτίμησης. Η κ. Μέρκελ δεν είναι
υπεύθυνη για όλες τις περικοπές στα δημόσια κονδύλια. Δεν ήταν εκείνη, η
οποία πρότεινε το «κούρεμα» των καταθέσεων στην Κύπρο ακόμη και εκείνων
που ήταν εγγυημένες. Η ιδέα ήταν της κυπριακής κυβέρνησης, η οποία
ήθελε να αποφύγει το να αναλάβουν οι ξένοι καταθέτες –που είχαν επιλέξει
να τοποθετήσουν τα κεφάλαιά τους off shore– το σύνολο του κόστους
διάσωσης της κυπριακής οικονομίας.
