Συχνά οι δολοφόνοι γράφουν και βιβλία. Διάφοροι εγκληματίες έχουν γράψει την αυτοβιογραφία τους, συνήθως μέσα από τη φυλακή. Επίσης, εκτελεστές έχουν γράψει βιβλία. Μου έρχεται πρόχειρα στο μυαλό ο Ρούντολφ Ες, ο διοικητής του στρατοπέδου του Αουσβιτς, ο οποίος, φυλακισμένος όταν ήταν και καθώς περνούσε από δίκη, συνέγραψε μια συγκλονιστική μαρτυρία για όλα όσα έζησε και έπραξε στο πιο εμβληματικό στρατόπεδο εξόντωσης του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Ες κρίθηκε ένοχος φυσικά και απαγχονίστηκε. Το βιβλίο του κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Νεφέλη.
Εχουμε και εμείς τους διάσημους δολοφόνους μας. Η πρόσφατη έκδοση πονήματος ηγετικού στελέχους της πιο φημισμένης τρομοκρατικής οργάνωσης εν Ελλάδι, γραμμένο μέσα από τη φυλακή, είναι κάτι τέτοιο: πρόκειται για το χρονικό ενός εγκληματικού βίου και την ίδια στιγμή ένα μανιφέστο. Φέρει και πρόλογο από μέλος της Αριστεράς (αλήθεια, ποιας απ’ όλες επιτέλους;) και, φυσικά, κυκλοφορεί όχι από κάποιον περιθωριακό, αντιεξουσιαστικό εξαρχειώτικο εκδοτικό οίκο, αλλά από mainstream, μεγάλη θα έλεγα, εκδοτική εταιρεία που, εμπορικά μιλώντας, ενδεχομένως να χτύπησε λαβράκι. Θα δείξει.
Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, η βαθιά μου επιθυμία είναι αυτό το αποκρουστικό πόνημα να πάει άπατο – γι’ αυτό και δεν αναφέρω ονόματα, τίτλους κ.λπ. Είναι το ελάχιστο, συμβολικό έστω, που μπορώ να πράξω απέναντι σε αυτό το κατασκεύασμα μέσω του οποίου εκφράζεται για ακόμη μία φορά η αυθαίρετη νομιμοποίηση της αφαίρεσης της ανθρώπινης ζωής στο όνομα κάποιας ιδεολογίας.
Αν και οι συμμετοχές στη Eurovision είναι συχνά αναμενόμενες και τα ακούσματα σπάνια προκαλούν έκπληξη, στη λειτουργία του όλα αυτά τα χρόνια ο θεσμός έχει παρουσιάσει κι αρκετά «παρατράγουδα». Δείτε τις συμμετοχές που προκάλεσαν με την υπερβολή τους, «παρατράγουδα»…
