Η επιτυχής εισαγωγή του ανταγωνισμού σε πολλούς κλάδους της οικονομίας κατά τις τελευταίες δεκαετίες χρησιμοποιείται αναγωγικά ως επιχείρημα όχι μόνον για το άνοιγμα του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας στον ανταγωνισμό αλλά και για την ιδιωτικοποίηση/εκχώρησή του μέσω του πλέον σκληρού καπιταλιστικού εργαλείου της αποεπένδυσης-divestment.
Η ελκτική δύναμη της ρητορικής των μεταρρυθμίσεων με το κοινό δεν πρέπει να λησμονείται. Ποιος θα μπορούσε να αντισταθεί στην «απελευθέρωση», στο «σπάσιμο μονοπωλίων», το «άνοιγμα των αγορών» και ποιος δεν θα ήθελε τις «μεταρρυθμίσεις»;
Η πηγή αυτής της πλάνης -θύματα της αφήγησής της φαίνεται να είναι και αρμόδιοι υπουργοί- προέρχεται από το γεγονός ότι δεν λαμβάνουν υπόψη τους ούτε τη συμβατική οικονομική θεωρία των οικονομιών μεγάλης κλίμακας ούτε τις πολύ συγκεκριμένες και κρίσιμες ιδιαιτερότητες του κλάδου της ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά ούτε και τις εξελίξεις στις κυριότερες οικονομίες του πλανήτη που πειραματίστηκαν κατά τις τελευταίες δεκαετίες.