Τακτικισμοί ή πολιτική διαστροφή;
Οι εξουσιολάγνοι πολιτικοί σπανίως δικαιώθηκαν από την Ιστορία. Αντιθέτως, κάποιοι τελείωσαν πολύ άδοξα την ζωή τους. Η ιστορία της εξουσιολαγνείας είναι μακραίωνη, έχει περιγραφεί από διάσημους στοχαστές και πολιτικούς και, βεβαίως, στην πορεία της προκάλεσε τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ανθρωπότητα.
Ο λόγος είναι απλός. Οι εξουσιολάγνοι άρχοντες, βασιλείς, δικτάτορες και πολιτικοί είναι αδίστακτοι, στυγνοί, δημαγωγοί και γεμάτοι μίσος για τον άνθρωπο. Η περιφρόνηση και η απέχθεια που έχουν απέναντι στον άλλον είναι κύριο γνώρισμά τους –ιδιαίτερα δε όταν πρόκειται γι αυτό που αποκαλούν «λαό». Γι αυτούς, ο λαός δεν είναι τίποτε περισσότερο από «υποτακτικοί», «υπήκοοι», μία μάζα αλαλαζόντων κυμβάλων, που το μόνο που θέλουν είναι μύθους. Όμως, για τους εξουσιολάγνους, ο μύθος αποτελεί έναν κλειστό κόσμο παραστάσεων και εντυπώσεων με αναγκαστικό κύρος, ένα ολικό σύστημα γνώσεως, που απαιτεί καθολική συμμόρφωση και υποταγή. Άρα, ο μύθος είναι υποβοηθητικός της ανόδου στην εξουσία και της παραμονής σε αυτήν.
του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου