ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΤΖΙΑ

Για πρώτη φορά προσήλθαν στις κάλπες οι Ελληνίδες στις δημοτικές εκλογές της 11ης Φεβρουαρίου 1934. Εκλογικό δικαίωμα δεν δόθηκε σε όλες, αλλά μόνο σε όσες είχαν κλείσει τα 30 χρόνια και διέθεταν τουλάχιστον απολυτήριο Δημοτικού.
Δήμαρχος Αθηναίων σε αυτές τις εκλογές αναδείχθηκε ο Κώστας Κοτζιάς,  ο οποίος μετά από αποτυχημένες προσπάθειες  να εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων, αποφασίζει να στοχεύσει υψηλότερα διεκδικώντας  τη Δημαρχεία. Και επιτυγχάνει.

Γεννήθηκε το 1892.  Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και τη Ρώμη, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με τον στίβο και την ξιφασκία. Το 1912 πρώτευσε στους Παναιγύπτιους Αγώνες στη σπάθη και στο ξίφος. Την περίοδο 1915-1916 εργάστηκε ως ανταποκριτής ελληνικών εφημερίδων στην Ιταλία. Από το 1916 ως το 1918 εργάστηκε στο δικηγορικό γραφείο του Παναγή Τσαλδάρη και την περίοδο 1918-1919 εξορίστηκε στην Κρήτη από την κυβέρνηση Βενιζέλου, ενώ υπήρξε ένας από τους πιο ενθουσιώδεις υμνητές του Μουσολίνι στη χώρα μας. Διετέλεσε πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών, πρόεδρος της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας και ιδρυτής της διαφημιστικής εταιρίας "Γκρέκα".

Στην πλατεία υπήρχε ένα θέατρο-κόσμημα το Δημοτικό Θέατρο Αθηνών, στη θέση του παλαιού Δημαρχείου, σε αρχιτεκτονικό σχέδιο των Μπουλανζέ και Τσίλερ το οποίο λειτούργησε από το 1888 έως το 1939. Είχε χωρητικότητα 1.500 θεατών και ήταν από τα καλύτερα και πολυτελέστερα της Ευρώπης. Όταν έφθασαν οι Μικρασιάτες πρόσφυγες, μην ξέροντας που να τους στεγάσει, το ως γνωστό ανοργάνωτο κράτος σταμάτησε την λειτουργία του. Για 5 περίπου χρόνια οι στοιβάζονταν κατά εκατοντάδες στο θέατρο αυτό. Εγκαταλειμμένοι από το κράτος, τις παγερές νύχτες του χειμώνα έκαιγαν τα καθίσματα και τα έπιπλα. Τις κουρτίνες τις έκαναν σκεπάσματα. Το θέατρο μαγαρίστηκε. Από το 1927, που μετακόμισαν και οι τελευταίοι πρόσφυγες, το θέατρο έμεινε ανενεργό και εγκαταλειμμένο. Τελικά το 1939, ο Κωνσταντίνος Κοτζιάς,, το κατεδαφίζει, υποστηρίζοντας στο Δημοτικό συμβούλιο ότι «η απαλλαγή της Αθήνας από το θέατρο θα ήταν ευεργέτημα».

 Κατά τη διάρκεια της Κατοχής έζησε στις ΗΠΑ, όπου είχε κατορθώσει να διαφύγει μέσω Τουρκίας. Το 1950 εξελέγη βουλευτής Αθηνών με την Πολιτική Ανεξάρτητη Παράταξη και το 1951 επανεξελέγη Δήμαρχος Αθηναίων. Το ίδιο έτος πέθανε από καρδιά.

Το πλέον σημαντικό όμως «έργο» του ήταν ο πρεσβύτερος γιος του Γεώργιος Κοτζιάς κορυφαίος Νευρο-φυσιολόγος  που διέπρεψε στην Αμερική όπου διέφυγε μαζί με τον πατέρα του για να συνεχίσει τις σπουδές του στην Ιατρική, όταν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής εισέβαλαν στην Ελλάδα. Μάταια προσπαθούσε να γίνει δεκτός  από κάποιο πανεπιστήμιο στις ΗΠΑ, έτσι αποφάσισε να ακολουθήσει το παράδειγμα του πατέρα του και να στοχεύσει ψηλά. Το Πανεπιστήμιο του Harvard  του έδωσε την ευκαιρία. Ως ιατρός αφοσιώθηκε στις ερευνητικές αναζητήσεις  από τις οποίες τη σημαντικότερη συνεισφορά του αποτελεί η τεκμηρίωση του τρόπου δράσης L-Dopa αμίνης στη θεραπεία της νόσου του Parkinson, μια ολοκληρωμένη πειραματική και κλινική έρευνα που άνοιξε νέους δρόμους στην αντιμετώπιση της νόσου. Ο Γ Κοτζιάς είναι μαζί με τον Γ.Παπανικολάου, ο οποίος ήταν και καθηγητής του, οι σημαντικότερες μορφές Ελλήνων ιατρών.