Παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον την αντιπαράθεση που έχει ξεσπάσει στους κόλπους των φωτοβολταϊκών για το ποιό είναι το δέον γενέσθαι σχετικά με το new deal. Δηλαδή πρακτικά, ποια γραμμή να ακολουθήσουν οι επενδυτές. Υποθέτω ότι αν ρωτήσεις τον καθένα, αυτό που θα ήθελε είναι να μην αλλάξει τίποτα, ή μάλλον να αλλάξει προς το καλύτερο. Δηλαδή και να συνεχίσει να έχει τις ταρίφες που έχει «κλειδώσει», αλλά και να καταργηθεί η έκτακτη εισφορά και να πληρώνεται έγκαιρα Θά'λεγα μάλιστα ότι δικαιούται, ως επενδυτής, κάτι τέτοιο. Αυτό υπέγραψε με το κράτος, με αυτά τα δεδομένα έχει κάνει τους υπολογισμούς του και είναι λογικό να απαιτεί τήρηση των όσων έχει υπογράψει. Για το πρόβλημα που έχει προκύψει δεν ευθύνεται εκείνος που είδε την επιχειρηματική ευκαιρία και πήγε νόμιμα, από την «μπροστινή πόρτα», να την αξιοποιήσει. Φταίει εκείνος (δηλαδή το κράτος) που δεν είδε έγκαιρα το πρόβλημα, ή για την ακρίβεια εκείνος που, ενώ το έβλεπε το πρόβλημα δεν έκανε τίποτα για να προλάβει τις συνέπειες. (Για να «σκάσει» το όλο ζήτημα στα χέρια του Παπαγεωργίου, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα…).
Το ερώτημα όμως πλέον δεν τίθεται με ηθικούς όρους. Η απόφαση για αθέτηση των συμφωνηθέντων από το κράτος είναι ειλημμένη. Και στηρίζεται στο γεγονός ότι η χώρα βρίσκεται υπό χρεοκοπία. Αυτό που έχει σημασία τώρα για τους επενδυτές φωτοβολταϊκών είναι πώς θα χάσουν λιγότερα και πώς θα παραμείνουν βιώσιμοι. Όχι πώς θα μείνουν «ανέγγιχτοι» γιατί κάτι τέτοιο δεν είναι ρεαλιστικό. Το να κάνουν κάποιοι ότι δεν καταλαβαίνουν και να υποστηρίζουν ότι "λεφτά υπάρχουν", μάλλον οδηγεί σε χειρότερα αποτελέσματα. Για παράδειγμα, το να ζητάει κανείς σήμερα, σε μία χώρα σε πτώχευση, να αποπληρωθούν στο ακέραιο και με τόκο μάλιστα (αυτό σημαίνει το discount rate 10% + 3% πληθωρισμός) οι συμβάσεις σε όρους παρούσας αξίας, σημαίνει ότι δεν συνειδητοποιεί που βρίσκεται. Προσοχή, δεν λέω αν είναι ηθικά σωστό ή λάθος, αλλά αν είναι εφικτό. Αν υπάρχουν τα λεφτά. Γιατί αν μπορούσε να συμβεί αυτό και να πληρωθούν οι υπερ αποδόσεις που συμβασιοποιήθηκαν, τότε δεν θα φτάναμε εδώ που φθάσαμε. Νομίζω δε ότι οι θιασώτες του "λεφτά υπάρχουν" στα φωτοβολταϊκά δεν έχουν καταλάβει ότι "παίζει" και η περίπτωση να τα χάσουν όλα. Μην σας φαίνεται τίποτα ακραίο. Μπορώ να σας απαριθμήσω καμιά δεκαριά περιπτώσεις ακραίων πολιτικών επιλογών, που ανήκουν στην κατηγορία «αυτό δεν γίνεται», και οι οποίες εφαρμόστηκαν το τελευταίο διάστημα παρά την οργή και τις απειλές των ενδιαφερομένων. Ή παρά τις νομικές αμφισβητήσεις ακόμα και της επιστημονικής υπηρεσίας του Κοινοβουλίου. Γι αυτό νομίζω ότι χρειάζεται νηφαλιότητα και κάποιες βασικές ρεαλιστικές «κόκκινες γραμμές». Πρώτη απόλες, κατά τη γνώμη μου, να παραμένει κάθε μία επένδυση βιώσιμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου