Κανείς κερδισμένος από το αλισβερίσι κράτους-συνεταιρισμών

στη Σαλαμίνα η μισή έκταση  διεκδικείται από το ελληνικό Δημόσιο

ΧΩΡΙΣ ΔΑΣΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΔΑΣΙΚΟΥΣ ΧΑΡΤΕΣ ΚΑΝΕΙΣ «ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΠΟΥ ΠΑΤΑΕΙ ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕΙ»

Ραντεβού στα τυφλά, το αλισβερίσι κράτους συνεταιρισμών, ιδιωτών, που διεκδικούν νομίμως ή όχι εκτάσεις προς οικοδόμηση σε δάση και δασικές περιοχές, καθώς, χωρίς δασολόγιο και δασικούς χάρτες που να καλύπτουν όλο το εύρος της χώρας, θα γίνει το «έλα να δεις».

Ορισμένα στοιχεία περιγράφουν το τραγελαφικό της υπόθεσης, που πρέπει να λάβει σοβαρά υπ' όψιν και η «Επιτροπή πρωτοβουλίας και συλλογικής δράσης οικοδομικών συνεταιρισμών».

Εχουμε και λέμε:

* Μόνο στην πολύπαθη Πεντέλη, διεκδικείται έκταση τριπλάσια του ορεινού όγκου της από συνεταιρισμούς και ιδιώτες!

Για τα μετά το 1975 προβλήματα των δασικών εκτάσεων των οικοδομικών συνεταιρισμών προβλέπεται η δυνατότητα ανταλλαγής των εκτάσεών τους με αντίστοιχες δημόσιες χορτολιβαδικές ή βραχώδεις εκτάσεις που βρίσκονται στα όρια εγκαταλειμμένων και «φθινόντων» οικισμών προ του 1923, η πλειονότητα των οποίων είναι αεροφωτογραφικά ανύπαρκτη!

Παράθυρο σε εμπρηστές

* Η κυβέρνηση επιτρέπει τη χρήση αναδασωτέων εκτάσεων, αφήνοντας (και καιρού επιτρέποντος) ανοιχτό το παράθυρο των εμπρηστικών προθέσεων των λογής επιτήδειων, με συνέπεια να κινδυνεύει να αλλάξει το καθεστώς του δασικού χαρακτήρα πολλών εκτάσεων και να περάσουν ευκολότερα σε ιδιώτες.

* Οι συνεταιρισμοί μπορούν να μετακομίζουν και να οικοδομούν σχεδόν παντού, ενώ αγνοείται η βούληση της πλειοψηφίας που θέλει τα δάση να είναι ένα κοινωνικό αγαθό που ανήκει στο σύνολο.

* Στα δάση και στις αναδασωτέες εκτάσεις που καλούμεθα κάθε χρόνο από την πολιτεία να προστατεύουμε και να δίνουμε την ψυχή μας είτε ως εθελοντές είτε ως «ευαίσθητοι» πολίτες, με το δασικό νομοσχέδιο επιτρέπεται να χτίζεται περίπου το 50% των κοινόχρηστων και κοινωφελών χώρων της πολεοδομημένης εκτός σχεδίου έκτασης.

* Από τις αρχές του 2000 είχαν συσταθεί 67 αρμόδια τμήματα στις διευθύνσεις δασών των περιφερειών και των νομών (τότε) που είχαν αναλάβει την κατάρτιση δασικών χαρτών. Το ζητούμενο ήταν ο (επακριβής) καθορισμός του δασικού χώρου. Μέχρι σήμερα δεν έχουμε ακριβή εικόνα.

* Οι διεκδικήσεις «πιάνουν» απ' άκρου εις άκρον την Ελλάδα, Εύβοια, Μεσσηνία, Ηλεία, Κορινθία, Χαλκιδική, Ιόνια νησιά, Αιγαίο και αλλού. Οι πιέσεις είναι ισχυρότατες, καθώς περισσότερο από τριάντα χρόνια (όπως προβλέπει η νομοθεσία) δεν έχουμε χάρτες, ώστε να γνωρίζουμε πού είναι αποτυπωμένα τα δάση και οι δασικές εκτάσεις.

* Στην Αττική εκτιμάται ότι το 50% των δασών και των δασικών εκτάσεων διεκδικείται...

* Μόνο στη Σαλαμίνα (Αργοσαρωνικός), η μισή έκταση που διεκδικείται από το ελληνικό Δημόσιο αμφισβητήθηκε μέσα από 3.500 ενστάσεις ιδιωτών!

* Χαρακτηριστική, μία περίπτωση στη Ρόδο, όπου υπήρξε αντιδικία μεταξύ Δημοσίου και ιδιωτών που υποστηρίζουν ότι ενώ τους παραχωρήθηκαν -όπως ισχυρίζονται- εκτάσεις προς καλλιέργεια, η διαδικασία δεν προχώρησε διότι η περιοχή «Φιλίππα» κρίθηκε δασική.

* Ποιος θα επενδύσει (ακόμα και όταν πατάει σε νόμο του κράτους), όταν δεν υπάρχει δασολόγιο;

* Περίπου 600.000 άτομα περιμένουν να δουν το πρόβλημα της «ιδιοκτησίας» τους να επιλυθεί έστω και με καθυστέρηση 40 χρόνων, όπως λένε οι εκπρόσωποί τους των οικοδομικών συνεταιρισμών.

Ο κοινός νους

Κλείνοντας, να πούμε και το εξής: Πολλοί οικισμοί που ανεξαρτήτως του πώς και του πού χτίστηκαν τώρα είναι πολιτείες που βρίσκονται εκτός σχεδίου, χαρακτηρισμένες ως δασικές! Που σημαίνει ότι πρέπει να γκρεμιστούν, αφού είχαν χτιστεί με σχέδια βασισμένα και σε άδειες της πολεοδομίας ή να παραμείνουν όπως είναι λογικό, αφού πλέον δεν υπάρχουν τα δάση ή η δασική βλάστηση που κάποτε περιέβαλε τις περιοχές αυτές.

Εδώ πρέπει να κυριαρχήσει ο κοινός νους και το θέμα να «λάβει τέλος». Διότι μοιάζει με κοροϊδία που κάποιοι πλέον καπηλεύονται, διαιωνίζοντας ένα πρόβλημα που δεν μπορεί να επουλωθεί παρά μόνο με «νομιμοποίηση».

Κακά τα ψέματα: Οπου η πραγματικότητα «βγάζει μάτι» απαιτείται και η ανάλογη λύση από την πολιτεία. Τα δάση δεν θα φυτρώσουν εκεί όπου ξεφύτρωσαν χιλιάδες σπίτια. Αρκεί να μην συνεχίσουν να «βγαίνουν μανιτάρια» υπό το «σκοτεινό βλέμμα» της ασυδοσίας που καλύπτεται από νομοθετικές ρυθμίσεις και από νόμους κομμένους και ραμμένους για εισπρακτικούς σκοπούς.

πηγή:enet.gr/http://salamina-press.blogspot.gr/