Κάθε χρόνο, ξημερώματα της τελευταίας Κυριακής του
Μάρτη, μία ολόκληρη ώρα εξαφανίζεται από τα ρολόγια μας. Όχι, δεν πρόκειται για τα καμώματα κάποιου ταχυδακτυλουργού. Είναι ο ερχομός της θερινής ώρας. Γεγονός που σημαίνει ότι, στις 3 το πρωί της Κυριακής 30 Μαρτίου, πρέπει όλοι να γυρίσουμε τα ρολόγια μας μία ώρα μπροστά, ώστε να δείχνουν τις 4.
Μάρτη, μία ολόκληρη ώρα εξαφανίζεται από τα ρολόγια μας. Όχι, δεν πρόκειται για τα καμώματα κάποιου ταχυδακτυλουργού. Είναι ο ερχομός της θερινής ώρας. Γεγονός που σημαίνει ότι, στις 3 το πρωί της Κυριακής 30 Μαρτίου, πρέπει όλοι να γυρίσουμε τα ρολόγια μας μία ώρα μπροστά, ώστε να δείχνουν τις 4.
Αυτή η “χαμένη ώρα” επιστρέφει την τελευταία Κυριακή του Οκτώβρη, όταν, με την ίδια λογική, γυρνάμε τους δείκτες από τα ρολόγια πίσω, επιστρέφοντας στο +2 από την ώρα του Γκρίνουιτς. Όμως, αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί είμαστε “αναγκασμένοι” να τρέχουμε να αλλάζουμε ώρες και δείκτες, πολλές φορές, καταλήγοντας να μπερδευόμαστε, τις πρώτες μέρες μετά την αλλαγή;
Η απάντηση βρίσκεται κάπου στο 1784 και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τότε ήταν που ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, επιστήμονας, διαφωτιστής και ένας από τους εθνοπατέρες των ΗΠΑ, πρότεινε την αλλαγή, με στόχο την εξοικονόμηση ενέργειας και κατ' επέκταση, χρημάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου