Δημήτρης Κοιλάκος
Νέα τροπή φαίνεται να παίρνει η πολύκροτη υπόθεση της μερικής ιδιωτικοποίησης του ΑΔΜΗΕ και του ιδιοκτησιακού διαχωρισμού του από τη ΔΕΗ μετά την παρέμβαση των 4 συστημικών τραπεζών.
Αν και ακόμα πολλά πράγματα δεν έχουν ξεκαθαρίσει όσον αφορά το τι μέλλει γενέσθαι, το μόνο σίγουρο είναι ότι επιβεβαιώνονται οι εκτιμήσεις πολλών ότι το μοντέλο που επελέγη προκειμένου να ολοκληρωθούν όλα τα στάδια της διαδικασίας είναι ιδιαίτερα πολύπλοκο και ελλοχεύουν κίνδυνοι κωλύματος σε διάφορα σημεία της, που θα μπορούσαν να τινάξουν την υπόθεση στον αέρα.
Έτσι λοιπόν, αφότου λύθηκε το μυστήριο περί του για πιο λόγο δεν συζητήθηκε το ζήτημα της διαδικασίας του διαχωρισμού ΔΕΗ-ΑΔΜΗΕ στη ΓΣ της πρώτης την Πέμπτη, όπως ήταν προγραμματισμένο, μετά από παρέμβαση του ΤΑΙΠΕΔ, όλα τα φώτα έχουν στραφεί στο τι περιμένουμε από τη νέα ΓΣ της ΔΕΗ στις 17 Ιανουαρίου.
Μετά την αναβολή-έκπληξη και την αποκάλυψη της παρέμβασης των τραπεζών την Παρασκευή, αρκετοί είναι αυτοί που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και επιρρίπτουν πολιτικές ευθύνες στην κυβέρνηση, θεωρώντας ότι επέλεξε να ακολουθήσει μια ατελέσφορη διαδικασία.
Την ίδια ώρα, όπως φαίνεται και από την ανακοίνωση των Υπ.Οικ. και ΥΠΕΝ μετά τη συνάντηση με τις τράπεζες το βράδυ της Παρασκευής, η κυβέρνηση επιχειρεί να καθησυχάσει τέτοιου είδους ανησυχίες, δίνοντας διαβεβαιώσεις για συμφωνία με τις τράπεζες, η οποία προβλέπει «συγκεκριμένες ενέργειες, οι οποίες διασφαλίζουν πλήρως την εμπρόθεσμη ολοκλήρωση της διαδικασίας αυτής».
Σύμφωνα με πληροφορίες του energypress, οι λύσεις που εξετάζονται είναι οι εξής:
- εκχώρηση προς τις τράπεζες, συμβάσεων της ΔΕΗ που θα δημιουργήσουν μελλοντικές χρηματοροές,
- μεταφορά δανείων της ΔΕΗ στο SPV του ΑΔΜΗΕ
- γρήγορη αποπληρωμή οφειλών του δημοσίου προς την ΔΕΗ, ώστε με τη σειρά της η εταιρεία να προχωρήσει σε αποπληρωμή δανείων της προς τις τράπεζες
Χρειάζεται να σημειωθεί, βέβαια, ότι η επιλογή καθεμιάς εξ αυτών των λύσεων επιφέρει αλλαγές σε πλευρές των συμπεφωνημένων μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών της συναλλαγής και συνεπάγεται διάφορες δυσκολίες που πρέπει να ξεπεραστούν στη συνέχεια. Εξ ου και η αναφορά στην ανακοίνωση των υπουργείων περί «απαραίτητης τεχνικής και νομικής επεξεργασίας και στο πλαίσιο της υφιστάμενης νομοθετικής ρύθμισης» που πρέπει να προηγηθεί.
Κοντός ψαλμός αλληλούια, καθώς στη ΓΣ της στις 17/1 θα δούμε τι ακριβώς θα γίνει, τελικά.
Την ώρα, λοιπόν, που το σίριαλ μοιάζει να παίρνει τροπή θρίλερ, και με τα πάντα να μοιάζουν να κρέμονται από μια κλωστή, μια διαφορετική ανάγνωση των εξελίξεων θα έλεγε ότι υπό μια έννοια, έτσι όπως έχουν εξελιχθεί πλέον τα πράγματα, όλοι θα μπορούν να εμφανίζονται ικανοποιημένοι στο τέλος, με τη δουλειά μάλιστα να έχει γίνει και την παρέμβαση των τραπεζών να αναδεικνύεται σε καταλύτη αυτών των εξελίξεων.
Σύμφωνα με αυτό το σκεπτικό, οι τρεις εμπλεκόμενες πλευρές, ΥΠΕΝ, ΔΕΗ και τράπεζες, έχουν η καθεμιά σοβαρούς λόγους να αισθάνονται (ή να αισθανθούν στο τέλος της διαδικασίας, εφόσον αυτή προχωρήσει έτσι όπως τη θεωρούν προδιαγεγραμμένη) δικαιωμένοι.
Για το ΥΠΕΝ όλα θα έχουν πάει καλά
Το ΥΠΕΝ, και συνακόλουθα η κυβέρνηση, (θα) έχει να λέει ότι ολοκλήρωσε μια δύσκολη διαδικασία στην οποία αντιμετώπισε πολλά εμπόδια χωρίς να οδηγηθεί σε νέο «ναυάγιο» τύπου ΔΕΣΦΑ. Την ίδια στιγμή που θα έχει εκπληρώσει μια από τις μνημονιακές υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η ελληνική κυβέρνηση, θα έχει να αντιπαραβάλλει στους δανειστές και την αποφασιστικότητα που επέδειξε έναντι σύνθετων προβλημάτων, που εμπλέκουν ακόμα και τον τραπεζικό τομέα, για τη στήριξη του οποίου τόσο η κυβέρνηση όσο και οι δανειστές αγωνιούν.
Ακριβώς για αυτό, όμως, θα έχει να λέει ότι κάθε μελλοντική κίνηση-επιδίωξη των δανειστών (την ώρα μάλιστα που τα ενεργειακά προαπαιτούμενα της δεύτερης αξιολόγησης δεν έχουν κλείσει ακόμα) θα πρέπει να μελετηθεί δυο και τρεις φορές, ενώ θα πρέπει να εξεταστούν εναλλακτικές επιλογές έναντι των «καθαρών» ιδιωτικοποιήσεων. Άλλωστε, κάτι τέτοιο φαίνεται να επιλέγεται και για την υπόθεση ΔΕΣΦΑ.
Πέραν αυτών, κι ενώ το πολιτικό κλίμα, σε αντίθεση με τις καιρικές συνθήκες, ανάβει, η κυβέρνηση θα μπορεί να εξακολουθεί να χρησιμοποιεί την αγαπημένη της ρητορική κυβέρνησης περί «διασφάλισης του δημοσίου συμφέροντος στην ενέργεια» συνήθως συνοδεύεται από δηλώσεις περί εξασφάλισης του δημοσίου ελέγχου στο δίκτυο (πρακτικά, διατήρηση του 51% του ΑΔΜΗΕ υπό τον έλεγχο του κράτους) και προσπάθεια υποβάθμισης και παρελκυστικών δηλώσεων για τις τύχες του υπό ιδιωτικοποίηση του 17% της ΔΕΗ – χαρακτηριστικές ως προς αυτό είναι οι πρόσφατες διαρροές από κύκλους του ΥΠΕΝ ότι η μόνη σχετική δέσμευση που πρέπει να υλοποιηθεί το επόμενο διάστημα είναι η πρόσληψη συμβούλου για αυτό.
ΔΕΗ: Δικαιωμένη και ξαλαφρωμένη
Ερχόμαστε τώρα στη ΔΕΗ. Είναι γνωστό ότι σύσσωμη η ΔΕΗ είχε κάνει παντιέρα όταν τέθηκε για πρώτη φορά ζήτημα ΑΔΜΗΕ την ανάγκη διατήρησης του ελέγχου του δικτύου. Όσο κι αν ο τρόπος με τον οποίο προωθούνταν αυτή η θέση άλλαζε (από την αρχική άρνηση κάθε συζήτησης περί ιδιωτικοποίησης μέχρι τις πρόσφατες σιβυλλικές δηλώσεις Παναγιωτάκη περί αναζήτησης τρόπου διατήρησης του ελέγχου του 51%), η ουσία παραμένει: στον τρόπο με τον οποίο κινούνταν η ΔΕΗ, αυτή η έγνοια συνόδευε πάντα τις προσπάθειες να φανεί συνεπής στις μνημονιακές υποχρεώσεις και να διευκολυνθεί, όσο το δυνατό περισσότερο, σε σχέση με τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα της επιχείρησης.
Έχει κάθε λόγο λοιπόν, πλέον, πέρα κι από τα όσα υποστηρίζει επισήμως, να εμφανίζεται δικαιωμένη για τις ανησυχίες που διαρκώς διατύπωνε σχετικά με το ζήτημα του ΑΔΜΗΕ: η επιχειρηματολογία που διατυπώνουν οι τράπεζες στην επιστολή τους προς Τσακαλώτο και ΤΑΙΠΕΔ επί της ουσίας δίνει δίκιο στις σχετικές αιτιάσεις της ΔΕΗ, αφού κάνουν λόγο για υποτίμηση της κεφαλαιακής της αξίας και για επιπλοκές στην οικονομική της κατάσταση λόγω πιθανών εμπλοκών σχετικά με τις δανειακές συμβάσεις που έχει υπογράψει.
Είναι ενδιαφέρον ότι όλα αυτά θα μπορούσαν να συναντώνται στην ιδέα Παναγιωτάκη περί διατήρησης του ελέγχου επί του ΑΔΜΗΕ - ιδέα που σίγουρα έχει συζητηθεί με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου και η επίμονη επαναφορά της δείχνει ότι υπάρχει έδαφος ώστε να επανέρχεται - ή, έστω, σε κάποια παραλλαγή της, ούτως ώστε η παροχή εγγυήσεων από μέρους του δημοσίου που θα συνεχίσει να έχει - απευθείας ή μέσω κάποιας υπό κρατικού ελέγχου επιχείρησης ή φορέα – τον έλεγχο της κυριότητας του δικτύου, να αποτελεί ταυτόχρονα και εχέγγυο της ΔΕΗ ως προς τους πιστωτές της.
Ακόμα κι αν δε γίνει έτσι, όμως, η ΔΕΗ έχει ένα επιπλέον bonus σε ό,τι αφορά το μέλλον, καθώς η διαπιστωμένη, με τραπεζική σφραγίδα, οικονομική ζημία που υφίσταται από την υλοποίηση των δεσμεύσεων, δεν είναι απλά ισχυρή γραμμή άμυνας, αλλά και έμμεσο κάλεσμα για μέτρα που θα την αντισταθμίζουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι εξεταζόμενες λύσεις περιλαμβάνουν την απαλλαγή της ΔΕΗ από μέρος των δανειακών της υποχρεώσεων και την επιτάχυνση της είσπραξης χρεών δημοσίων φορέων προς αυτή.
Την ίδια ώρα, η παρότρυνση εκ μέρους των τραπεζών να επισπεύσει τις απαιτούμενες διαδικασίες για την είσπραξη των χρεών προς αυτή από τους πάσης φύσεως οφειλέτες, σε συνδυασμό με την πολιτική κάλυψη που πρόσφατα της προσέφερε το ΥΠΕΝ, τις επιτρέπει να προβεί σε πιο επιθετικές κινήσεις. Με αυτές τις πλάτες λοιπόν, συν το σχέδιο για τις «μικρές ΔΕΗ προμήθειας» και τη συνακόλουθη υπονόμευση των ΝΟΜΕ, συν την «καλή διάθεση» που μπορεί, έστω και με τη σχετική… άνωθεν παραίνεση, να δείξουν οι τράπεζες, η κατάσταση ως προς τα οικονομικά της μπορεί μεσοπρόθεσμα να ξεφύγει από το βάλτωμα ή, έστω, να μη γίνει ο βάλτος κινούμενη άμμος, όπου θα τραβιέται προς τα κάτω ολοένα και περισσότερο.
Τράπεζες: Μη μας ξεχνάτε
Τέλος, ως προς τις τράπεζες, η παρέμβαση των οποίων μπορεί να αποτελέσει τελικά και τον καταλύτη των παραπάνω εξελίξεων, η κατάσταση είναι σαφής: με όλη την προσπάθεια που έχει καταβληθεί όλα αυτά τα χρόνια για τη στήριξή τους και με την κατάσταση σε σχέση με μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες (Monte dei Paschi, Deutsche Bank κ.α.) να έχει φτάσει στο γνωστό σημείο, το μόνο σίγουρο είναι ότι κανείς δεν πρόκειται να διακυβεύσει τα συμφέροντά τους.
Αυτό, βέβαια, μπορεί να συμβεί με διάφορους τρόπους, καθώς ό,τι χάνει κάποιος, μπορεί να το βρει κι από αλλού. Με την κυβέρνηση να είναι αποφασισμένη να βαδίσει μέχρι τέλους το δρόμο που έχει χαράξει πριν καν την υπογραφή του τελευταίου μνημονίου, η ηχηρή υπενθύμιση του ρόλου τους με την παρέμβαση για τον ΑΔΜΗΕ, ηχεί και σαν καμπανάκι υπενθύμισης για αυτό.energypress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου