Του Παναγιώτη Ε. Πετράκη,
Καθηγητή στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Στην Ελλάδα της πενταετίας 2011-2015 η δημοφιλέστερη ίσως αντίληψη για την πορεία της οικονομίας συνοψιζόταν στη φράση «υπάρχει εναλλακτική εύκολη λύση». Το αποκορύφωμα της επίδρασης από την επικράτηση των ιδεών αυτών ήρθε το πρώτο εξάμηνο του 2015, για να αρχίσει στη συνέχεια η μακρά διαδικασία της διάψευσης των προσδοκιών και συνακόλουθα η σταδιακή επιστροφή στην κανονικότητα.
ΣΗΜΕΡΑ η κοινωνία διατρέχει έναν παρόμοιο κίνδυνο: να κυριαρχήσει η άποψη ότι «η ανάπτυξη ήρθε». Και οι δύο απόψεις έχουν την ίδια λειτουργία στο μυαλό του απλού πολίτη. Απευθύνονται στο κουρασμένο από τις συνεχείς απογοητεύσεις θυμικό του και του υπόσχονται ανακούφιση από τα κατάλοιπα της πτώχευσης του 2010. Αυτός ο σιωπηλός εφησυχασμός είναι κρίσιμος, όμως, για την πορεία των πραγμάτων στη χώρα μας. Στην πρώτη περίπτωση έφερε μια τριετή καθυστέρηση στην άφιξη των πρώτων σημαδιών της ανάκαμψης. Στη δεύτερη, σήμερα πλέον, οδηγείται σε αναζήτηση λύσεων που μπορεί να έχουν όλο το καλό άρωμα του παρελθόντος, αφού υπόσχεται ότι το κράτος με την επιδοματική πολιτική μπορεί να φέρει την ανάκαμψη, αλλά κρύβει την πραγματική εικόνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου