Από την αγορά των φωτοβολταϊκών μέχρι τον ΑΔΜΗΕ και τη ΔΕΗ, είναι πλέον σαφές ότι οι τράπεζες κατέχουν το ρόλο του «βασικού μετόχου».
Κάθε διαρθρωτική αλλαγή τύπου New Deal και κάθε ιδιωτικοποίηση περνάει από αυτές, που σημαίνει ότι προκειμένου οι παρεμβάσεις αυτές να προχωρήσουν, πρέπει πρώτα κυβέρνηση και εμπλεκόμενοι να δεχτούν τους όρους τους.
Στον τομέα των φωτοβολταϊκών, οι τράπεζες έχουν στα χέρια τους δάνεια αξίας 3 δισ. ευρώ, στο μέτωπο του ΑΔΜΗΕ τα δάνεια είναι 280 περίπου εκατ. ευρώ, ενώ στην περίπτωση της ΔΕΗ στο τέλος του 2012 το καθαρό της χρέος (δηλαδή βραχυπρόθεσμος και μακροπρόθεσμος δανεισμός) ήταν 4,67 δισ. ευρώ, όσο περίπου και την προηγούμενη χρονιά.
Τι σημαίνουν όλ’ αυτά στην πράξη; Ότι, για όσους δεν το έχουν ακόμη καταλάβει, στη σημερινή οικονομική συγκυρία οι τράπεζες, έχουν πολύ αυξημένη διαπραγματευτική ισχύ στις συζητήσεις που γίνονται για τις ιδιωτικοποιήσεις και το New Deal, επηρεάζοντας καθοριστικά ακόμη και τα χρονοδιαγράμματα.
Δεν είναι τυχαίο αυτό που συμβαίνει με το πολυαναμενόμενο New Deal στα φωτοβολταϊκά. Χρειάστηκαν παζάρια ενός και πλέον έτους μεταξύ ΥΠΕΚΑ - τραπεζών για να δεχτούν παράταση στις δανειακές συμβάσεις των φωτοβολταϊκών (σσ: κατά 2 τουλάχιστον χρόνια, λένε οι πληροφορίες), αρνήθηκαν ωστόσο κατηγορηματικά μείωση των επιτοκίων, ενώ μέχρι και την τελευταία στιγμή πίεζαν για το διπλασιασμό του ΕΤΜΕΑΡ…
Στο μέτωπο του ΑΔΜΗΕ, δεν είναι τυχαίο ότι οι συζητήσεις με τις τράπεζες, ελληνικές και ξένες (Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων) για την τύχη των δανείων τους, όταν η θυγατρική της ΔΕΗ αλλάξει χέρια, προχωρούν με βήμα σημειωτόν. Και είναι στη διακριτική ευχέρεια των τραπεζών, αν κρίνουν ότι συντρέχουν «λόγοι μη διασφάλισης των δανείων που έχουν χορηγήσει», να απαιτήσουν εφαρμογή του όρου «change of control» (που εμπεριέχει κάθε δανειακή σύμβαση), δηλαδή να τα απαιτήσουν άμεσα πίσω.
Όσο για το ποιοι μπορεί να είναι αυτοί οι λόγοι, στην περίπτωση της Ελλάδας, μπορεί να σχετίζονται και με την αξιοπιστία της χώρας (country risk).
Η παρέμβαση των τραπεζών, θα ήταν καταλυτική αν για παράδειγμα, είχε έρθει η ώρα ιδιωτικοποίησης της μητρικής ΔΕΗ, όπου λόγω μεγέθους, ο δανεισμός της είναι πολλαπλάσιος εκείνου του ΑΔΜΗΕ.
Σε μια αγορά ηλεκτρισμού σαν την ελληνική με συνεχώς αυξανόμενα προβλήματα ρευστότητας, η άποψη των τραπεζών, από το τάιμινγκ μέχρι και τους όρους διαμόρφωσης του μοντέλου αποκρατικοποίησης της ΔΕΗ, θα ήταν καθοριστική.
Και εφόσον δεν συμβεί κάποια θεαματική αλλαγή στην ελληνική οικονομία μέσα στο 2014, το πιθανότερο είναι ότι όταν θα ξεκινήσουν προς το τέλος της επόμενης χρονιάς οι συζητήσεις για τη "μεγάλη" ΔΕΗ, οι τράπεζες θα επιδιώξουν ακόμη μεγαλύτερο παρεμβατικό ρόλο στην συγκεκριμένη ιδιωτικοποίηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου