ΠΩΣ ΕΝΑ "ΚΡΑΤΙΚΟ" ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ
Αξιότιμοι Κύριοι,Είναι θετικό που μας δίνετε τη δυνατότητα να εκφράσουμε τις απόψεις μας για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, έστω και με αυτήν την ασφυκτική προθεσμία. Επιτρέψτε μου ωστόσο να σημειώσω, με όλο το σεβασμό, ότι η πώληση του ΑΔΜΗΕ δεν έχει απολύτως καμία λογική. Πιο συγκεκριμένα:
1. Ο ΑΔΜΗΕ δεν είναι μία εταιρεία, οι δαπάνες της οποίας βαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό. Συνεπώς, από την πώληση του ΑΔΜΗΕ, το Ελληνικό Δημόσιο δεν θα εισπράξει ούτε ένα ευρώ. Αντίθετα, θα πρέπει να καταβάλει το 34% στη ΔΕΗ (υποχρέωση που θα παρακάμψει βέβαια στο τέλος, καθώς θα φροντίσει να δημιουργήσει τεχνητές οφειλές ή να διογκώσει τις υπάρχουσες, όπως σαφώς συνάγεται από την παρ. 4 του Άρθρου 1 του εν θέματι Ν/Σ).
2. Οι δαπάνες του ΑΔΜΗΕ καλύπτονται εξ ολοκλήρου από τους καταναλωτές, μέσω των λογαριασμών του ρεύματος. Αυτό θα εξακολουθήσει να γίνεται ακόμα και μετά την πώληση του ΑΔΜΗΕ. Επομένως, η πώληση δεν θα επιφέρει κάποια ελάφρυνση στους λογαριασμούς του ρεύματος (εκτός εάν το επιτόκιο απόδοσης -ή αλλιώς το «κέρδος» του ΑΔΜΗΕ- μειωθεί κάτω του 8% που είναι σήμερα, πράγμα μάλλον απίθανο). Κατά συνέπεια, εκτός από τον κρατικό προϋπολογισμό, ούτε και οι (φορολογούμενοι) καταναλωτές δεν θα πρέπει να αναμένουν κάποιο όφελος. Αντίθετα, η κοινή λογική, αλλά και οι μέχρι σήμερα ενδείξεις, οδηγούν στην εύλογη υπόθεση ότι θα προκύψει αύξηση της χρέωσης των καταναλωτών, προκειμένου ο ΑΔΜΗΕ να γίνει περισσότερο ελκυστικός στους υποψήφιους επενδυτές.
3. Η πώληση του ΑΔΜΗΕ δεν συνοδεύεται από κάποια αναπτυξιακή προοπτική για τη χώρα, η οποία θα οδηγήσει σε δημιουργία θέσεων εργασίας, καθώς δεν διασφαλίζονται ούτε καν οι υπάρχουσες. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στους εργαζομένους του ΑΔΜΗΕ (η περιφρόνηση προς τους ίδιους και τις οικογένειές τους προκύπτει από την εκκωφαντική απουσία στο υπόψη Ν/Σ έστω και της παραμικρής αναφοράς στα εργασιακά τους δικαιώματα), αλλά και στο πλήθος των μικρών ή μεγάλων συνεργαζόμενων ελληνικών εταιρειών (εργοληπτικές, βιομηχανικές, μεταφορικές κλπ.). Είναι λογικό να υποθέσει κάποιος, ότι ο ξένος επενδυτής δεν θα έχει οποιαδήποτε, νομική ή ηθική, δέσμευση για τη χρησιμοποίηση εγχώριων ανθρώπινων πόρων για την άσκηση των δραστηριοτήτων του, των ίδιων αυτών δραστηριοτήτων που ασκούσε μέχρι σήμερα ο ΑΔΜΗΕ.
4. Η σημερινή ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών από τον ΑΔΜΗΕ δεν είναι τέτοια που να δικαιολογεί την αλλαγή ιδιοκτησίας. Πράγματι, οι επιστημονικά καθιερωμένοι δείκτες αξιοπιστίας του Ελληνικού Συστήματος Μεταφοράς (ρυθμός βλαβών ανά έτος, μη διανεμούμενη ενέργεια λόγω βλαβών κλπ.) είναι από τους καλύτερους διεθνώς. Η πώληση του ΑΔΜΗΕ είναι μάλλον απίθανο να βελτιώσει αυτούς τους δείκτες, μια και τα σχετικά περιθώρια είναι πρακτικά αμελητέα.
5. Το επιχείρημα ότι η πώληση του ΑΔΜΗΕ είναι αναγκαία προκειμένου να διατεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια για την υλοποίηση νέων επενδύσεων υψηλού κόστους στο Σύστημα Μεταφοράς (π.χ. διασύνδεση νησιών με το ηπειρωτικό Σύστημα) δεν ευσταθεί. Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι η μείωση του κόστους των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας (λειτουργικό κόστος σταθμών ντήζελ στα νησιά) θα είναι μεγάλη (αν και οι σχετικές μελέτες που έχουν εκπονηθεί από τον ΑΔΜΗΕ δείχνουν ότι σηματικό μέρος των μονάδων ντήζελ πρέπει για λόγους ευστάθειας να εξακολουθεί να λειτουργεί και μετά την ολοκλήρωση των διασυνδέσεων), δεν είναι κατανοητό γιατί αυτό θα πρέπει να γίνει με την πώληση του ΑΔΜΗΕ και όχι με έναν από τους προβλεπόμενους στο ισχύον θεσμικό πλαίσιο τρόπους, όπως π.χ. με συμμετοχή ιδιωτών σε μεμονωμένα τέτοιου είδους έργα υψηλής απόδοσης. Σε κάθε περίπτωση βέβαια, θα πρέπει να ενημερωθούν οι καταναλωτές, ότι ούτως ή άλλως οι ίδιοι θα επιβαρυνθούν με το κόστος αυτών των ακριβών επενδύσεων.
6. Οι ισχύουσες κοινοτικές οδηγίες δεν επιβάλλουν τον πλήρη ιδιοκτησιακό διαχωρισμό των Συστημάτων Μεταφοράς από τις δραστηριότητες της παραγωγής και της προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας. Πράγματι, σύμφωνα με το Άρθρο 9 παρ. 8β της Οδηγίας 2009/72/ΕΚ, προβλέπεται η ύπαρξη Ανεξάρτητων Διαχειριστών Μεταφοράς (Independent Transmission Operators), όπως ο ΑΔΜΗΕ, που είναι θυγατρικές καθετοποιημένων εταιρειών, όπως εν προκειμένω η ΔΕΗ. Αντίστοιχη τέτοια περίπτωση αποτελεί η γαλλική RTE, που είναι θυγατρική της καθετοποιημένης EDF.
7. Οι Διαχειριστές Συστημάτων Μεταφοράς στις ευρωπαϊκές χώρες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι είτε κρατικές επιχειρήσεις, είτε επιχειρήσεις υπό τον έλεγχο δημόσιων φορέων και οργανισμών, είτε θυγατρικές καθετοποιημένων εταιρειών. Αλλά ακόμα και από τους Διαχειριστές που έχουν πωληθεί, κάποιοι (όπως π.χ. στη Γερμανία) έχουν πωληθεί σε κρατικά ελεγχόμενους Διαχειριστές άλλων χωρών, προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος να εκχωρηθούν εθνικές υποδομές σε ιδιωτικές εταιρείες που αποβλέπουν μόνο στο κέρδος (χωρίς να είναι οι ίδιες κατακριτέες γι’αυτό).
8. Ακόμα και από την οικονομικά φιλελεύθερη σκοπιά κι αν το δει κανείς, η πώληση του ΑΔΜΗΕ δεν μπορεί να δικαιολογηθεί. Η μετατροπή ενός «κρατικού» μονοπωλίου σε ιδιωτικό μονοπώλιο, με εγγυημένο και σταθερό μάλιστα κέρδος, αντίκειται και στους πιο στοιχειώδεις κανόνες της ελεύθερης οικονομίας.Ελπίζω οι πιο πάνω παρατηρήσεις μου να αποτελέσουν κίνητρο για μία περισσότερο ορθολογική προσέγγιση του ζητήματος, με γνώμονα πάντα το όφελος των Ελλήνων Πολιτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου