Το κόστος του αποπληθωρισμού έχει μεγάλο ειδικό βάρος στις οικονομίες: όταν οι τιμές υποχωρούν και η κατανάλωση χαμηλώνει τότε και οι επενδύσεις σταματάνε σχεδόν απότομα και κατακόρυφα.
Η εικόνα της βουτιάς των τιμών μιλά από μόνη της...
Οι επιχειρήσεις δεν έχουν διάθεση να επενδύσουν όταν γνωρίζουν ότι η επένδυσή τους θα αξίζει λιγότερα σε λίγους μήνες και οι τιμές των προϊόντων που θα παράγουν θα είναι χαμηλότερες. Οπότε προτιμούν να κρατούν ρευστότητα φυλαγμένη στις τράπεζες ή να τη διοχετεύουν στην χρηματιστηριακή αγορά ή στις αγορές συναλλάγματος.
Η κεντρική αντιμετώπιση είναι να κατέβουν τα επιτόκια σε αρνητικό επίπεδο. Αλλά αρνητικό επιτόκιο σημαίνει το εξής παράδοξο που αντιμετωπίζει έντονα η Ευρώπη: οι δανειολήπτες θα πληρώνονται για να δανείζονται (να εισπράττουν τόκους από τις τράπεζες για τα δάνεια που έχουν λάβει) και οι καταθέτες να πληρώνουν στις τράπεζες τόκο για τα λεφτά που έχουν αφήσει στους λογαριασμούς τους.
Γι' αυτή την προοπτική γάγγραινας που προκαλεί στην παγκόσμια οικονομία η δίνη του αποπληθωρισμού, προειδοποιεί με τον τρόπο του το περιοδικό Economist, υπογραμμίζοντας έτσι πως ακόμα και τα τελευταία όπλα… χαλάρωσης των κεντρικών τραπεζών -με την «εκτύπωση» χρήματος (ποσοτική χαλάρωση), όπως στις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, τη Βρετανία και τώρα στην Ευρωζώνη μέσω του Μ. Ντράγκι της ΕΚΤ- δεν εξασφαλίζουν απολύτως το αποτέλεσμα εφόσον δεν ενισχυθούν οι πραγματικές επενδυτικές δαπάνες…enikos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου