Όταν εργαζόμουν σε Πανεπιστήμιο μεγάλης πόλης της Βρετανίας πριν 30 χρόνια είχα βρεθεί σε μια πολυεθνική παρέα που ανάμεσά της ήταν ένας μορφωμένος μεν, φανατικός δε, μουσουλμάνος Ιρακινής καταγωγής. Ήταν η εποχή των τριβών του Σαντάμ Χουσεϊν με τη Δύση, οπότε πιάσαμε κουβέντα, που σύντομα επεκτάθηκε και σε θέματα σχέσεων Ισλάμ-Χριστιανισμού και άλλα συναφή. Ο άνθρωπος παρά τις απόλυτες απόψεις του, ήταν φανερά ευφυής και η κουβέντα μαζί του είχε ενδιαφέρον. Με κάλεσε στο σπίτι του για φαγητό για να συνεχίσουμε τη συζήτηση, όπου διαπίστωσα ότι προσευχόταν 5 φορές τη μέρα στρεφόμενος προς τη Μέκκα (είχε πάντα μαζί του ένα χαλάκι για να γονατίζει και σταματούσε ό,τι έκανε την προκαθορισμένη ώρα για να προσευχηθεί). Κάποια στιγμή επέστρεψε στο Ιρακ, αλλά πριν φύγει με φώναξε και μου χάρισε, με προσωπική αφιέρωση, ένα αντίτυπο του Κορανίου, που το έχω ακόμα. Δίνοντάς μου το βιβλίο μου είπε (και εδώ είναι η ουσία αυτού του σχολίου):
"Εσείς εδώ στη Δύση έχετε εγκαταλείψει ακόμα και την ψεύτικη θρησκεία σας για έναν ακόμα πιο ψεύτικο διαφωτισμό. Αντί να μας πολεμάτε ανελέητα όπως θα έπρεπε, μας αφήνετε ανεμπόδιστους να εργαζόμαστε για το Θεό ανάμεσά σας. Αυτό θα σας καταστρέψει. Γιατί εμείς μόλις βρούμε την ευκαιρία θα σας πολεμήσουμε, εδώ, στην Ευρώπη σας, για τη δόξα του Θεού. Φίλε μου, διάβασε το βιβλίο του Θεού που σου χάρισα και μακάρι να σε σώσει...".
Περιττό να πω πόσους μουσουλμάνους της τοπικής παροικίας επηρέαζε. Και από αυτή την άποψη, ο Ανδριανόπουλος έχει δίκιο. Έχω συναντήσει και πολλούς ευρωπαίους μουσουλμάνους που δεν είναι φανατικοί. Πολλοί από αυτούς είναι αντίθετοι στη βία και σέβονται τους νόμους. Συνεισφέρουν στο δυναμισμό της κοινωνίας. Ένα άλλο μεγάλο μέρος απ' αυτούς όμως είναι διαποτισμένοι από το "μήνυμα" από μικρά παιδιά και ίσως το ακολουθήσουν όταν θα τους ζητηθεί.
Από την άλλη πλευρά είναι γεγονός ότι οι μουσουλμάνοι είναι εδώ. Μέρος της κοινωνίας μας. Και ότι η Ευρώπη έχει κάποιες αξίες που πρέπει να υπερασπισθεί. Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν και ειδικός δεν είμαι για να προτείνω λύσεις. Αυτό που ξέρω είναι ότι οι Βρετανοί (εννοώ τις αρχές και την επιχειρηματική κοινότητα) γνωρίζουν καλά τους λαούς της Ανατολής, και προσπαθούν αιώνες τώρα με καρότο και μαστίγιο να επωφελούνται στο μέγιστο βαθμό από τις σχέσεις τους με αυτούς και να ελαχιστοποιούν τις απώλειες με το μικρότερο δυνατό κόστος. Για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους δεν είμαι σίγουρος. Και εμείς είμαστε ως συνήθως η ουρά των υπολοίπων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου