Στη ΔΕΗ δεν μπορούν να κάνουν γενική συνέλευση και ο υπουργός δεν μιλά με τη διοίκηση της επιχείρησης.
Το δημοψήφισμα, οι κλειστές τράπεζες, τα capital controls, η πολιτική ένταση, ο χωρισμός των πολιτών στα δύο και κυρίως ο φόβος μιας χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ, κυριαρχούσαν στην επικαιρότητα. Από το «αγάπη μου έκλεισα τις τράπεζες» του Βαρουφάκη, μέχρι το περήφανο «όχι» των Ελλήνων σε ένα θολό δίλημμα που τους τέθηκε. Και από τη νύχτα της μεγάλης νίκης για τον Αλέξη Τσίπρα μέχρι τη δραματική διαπραγμάτευση των 17 ωρών στις Βρυξέλλες, όπου έγινε η ολοκληρωτική στροφή, η χώρα έζησε πολλούς εφιάλτες.
Η κυβέρνηση της Αριστεράς, αντιλαμβανόμενη την εθνική καταστροφή, επέλεξε τη συνετή λύση της υπογραφής μιας οδυνηρής συμφωνίας η οποία, παρά τα δύσκολα και σκοτεινά της σημεία, έδινε μια προοπτική για την οικονομία. Η χώρα είχε μια ακόμη ευκαιρία και δεν έπρεπε να την αφήσει να πάει χαμένη. Ισως πάλι αυτή η ευκαιρία να μη χάθηκε, να υπάρχουν πολλά περιθώρια για μια νέα πορεία για τη χώρα. Όμως, ένα χρόνο μετά η Ελλάδα ζει έναν παρόμοιο εφιάλτη, με διαφορετικά χαρακτηριστικά, αλλά με ρίζες από το περασμένο καλοκαίρι.
Πριν από μερικές εβδομάδες η «ΗτΣ» σε άρθρο της προειδοποιούσε για τον κίνδυνο της «στασιμοχρεοκοπίας». Μιας αίσθησης δηλαδή στην οικονομία, όπου αν και η χώρα δεν έχει χρεοκοπήσει επισήμως, να μοιάζει με μια παράγκα έτοιμη να καταρρεύσει. Με ένα αυτοκίνητο που «σέρνεται» και σε κάθε εμπόδιο του δρόμου να κινδυνεύει με διάλυση.
Κι όμως, η κυβέρνηση είχε όλο τον χρόνο να ανατρέψει τα όσα κακά έγιναν στην πρώτη περίοδο διαπραγμάτευσης και τα οποία έφεραν το σκληρό μνημόνιο του περασμένου καλοκαιριού. Ένα ευρύ πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, κίνητρα για την προσέλκυση επενδυτών, μειώσεις στη φορολογία των επιχειρήσεων, άνοιγμα στην ιδιωτική πρωτοβουλία, γενναίες μεταρρυθμίσεις στον δημόσιο τομέα, δραστικές περικοπές δαπανών, κλείσιμο ανενεργών φορέων. Ολη η «γκάμα» των κινήσεων που θα έπρεπε να κάνει μια κυβέρνηση, ουσιαστικά εθνικής σωτηρίας με νωπή τη λαϊκή εντολή.
Όμως, παρ’ ότι υπήρχαν οι προτάσεις, αυτές κακοποιήθηκαν και συκοφαντήθηκαν ως «νεοφιλελεύθερες», επομένως δεν συνάδουν με τις? αρχές της Αριστεράς. Δυστυχώς, η αγορά, οι αριθμοί, η τραγική κατάσταση της οικονομίας, η επιχειρηματικότητα, η «πιάτσα», όπως συνηθίζουν κάποιοι να λένε, έχει άλλη άποψη. Η κυβέρνηση αναλώθηκε σε μια ατέρμονη διαπραγμάτευση που κόστισε ακόμη περισσότερο στην οικονομία. Την ίδια στιγμή, οι ίδιοι οι υπουργοί δεν μπορούν να εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα που οι ίδιοι αποδέχθηκαν, αλλά θεωρούν «μίασμα». Η οπερέτα με τον ΟΛΠ ανέδειξε τα εσωτερικά προβλήματα με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τα «βαρίδια» που εμποδίζουν την ανάπτυξη.
Στη ΔΕΗ δεν μπορούν να κάνουν γενική συνέλευση και ο υπουργός δεν μιλά με τη διοίκηση της επιχείρησης. Το μισό Υπουργικό Συμβούλιο έχει τσακωθεί με το ΤΑΙΠΕΔ, ενώ κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης παλινδρομούν σχετικά με το ποιες επενδύσεις είναι καλύτερες, οι ρωσικές, οι αμερικανικές ή οι κινεζικές.
Και την ίδια ώρα η πραγματική οικονομία βρίσκεται σε τραγική κατάσταση. Κανείς δεν πληρώνει κανέναν, επιχειρηματίες έχουν φτάσει στα όριά τους, χιλιάδες εργαζόμενοι βρίσκονται σε διαρκή ανασφάλεια.
Ολη αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η στασιμοχρεοκοπία πληγώνει ανεπανόρθωτα τη χώρα. Η κυβέρνηση πρέπει άμεσα να αλλάξει το momentum στην οικονομία. Αλλιώς αυτό που γλιτώσαμε πέρσι το καλοκαίρι, θα επανέλθει με πιο δραματικό τρόπο.imerisia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου