ΝΙΚΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ "ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ"

nico.mastorakis

Κοντα 200 χρονια μετα, και ειναι ξανα ολα εδω, εστω και αλληγορικα. Και ο κατακτητης, και ο Τουρκος εισβολεας, και η επανασταση. Οι ηρωες δεν φορανε πια φουστανελα, αλλα στολη λοχία, ναυτη, αεροπορου, αστυφυλακα, πυροσβεστη, γιατρου, νοσοκομας.

Πολεμαμε σε δυο μετωπα τους εξωτερικους εχθρους και σε πολλαπλασια τους εσωτερικους -- τους αορατους της προκαταληψης, της ιδεοληψιας, του ρατσιτσμου, του φθονου, του μισους, της αδιαλλαξιας.

Γιορταζουμε ομως την επετειο χωρις ταρατατζουμ, φορωντας ο καθενας μας κι ενα μικρο στεφανι, επιβραβευση της αντοχης μας στις καθημερινες δοκιμασιες και τις μικρες μαχες που κερδιζουμε εναντια στις πιθανοτητες.

Η καλυτερη γιορτη δεν ειναι αυτη που τη στολιζουμε (σε παραδοσιακη ραθυμια) με σημαιακια και σημαιουλες, με μπαντες και εμβατηρια, αλλα η γιορτη της καρδιας μας, που χτυπαει Ελλαδα και χαμογελαει ηδονικα στο ακουσμα, κατω απο το βαρυ και βλοσυρο μας βλεμα.

Απο τον Λεωνιδα στον Παπαφλεσσα στον γιατρο που πεθανε ορθιος σωζοντας τον παππού μας, μια φτυσιά δρομος. Δεν μας λειπουν οι ηρωες, απλως τα ονοματα τους δεν θα τα γραψει ποτε η ιστορια. Αλλοτε, ο ηρωϊσμος ηταν φαινομενο, πολλες φορες υπερμεγεθυμενο. Σημερα ειναι ανωνυμο καθηκον, ηρεμο παθος, αγαπη για ζωη, ζωη για αγαπη και αυτη η αιωνια αλευρόκολλα που δεν ξεραθηκε οπως νομιζαμε, αλλα μας κραταει, δυο αιωνες μετα, σφιχτα ενωμενους.

Ειναι η μοιρα μας να πολεμαμε, ειναι η μοιρα μας ομως να νικαμε.