Η απόφαση για την εκποίηση αυτών των ιστορικών χώρων- φιλέτων της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά λήφθηκε εν κρυπτώ στις 19/11 από την Διυπουργική Επιτροπή Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων και δημοσιεύτηκε ήδη στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (για να διαβάσετε το σχετικό ΦΕΚ πατήστε εδώ). [α.α 129 & 131 σελίδα 7/24].
Με αυτή την απόφαση παραχωρούνται στο ΤΑΙΠΕΔ για να πάρουν σειρά για… ξεπούλημα μια σειρά ακίνητων του Δημοσίου, μεταξύ των οποίων:
1) Στον κόλπο Μικρολίμανου έκταση με κτίσμα εμβαδού 1.420 τετραγωνικών μέτρων (1,4 στρέμματος). Στο ΦΕΚ δεν υπάρχει τοπογραφικό σχέδιο για την έκταση αλλά σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες πρόκειται για τον χώρο, που έχει διαμορφωθεί σε δημοτικό παρκινγκ κάτω από τη Βίλα Ζαχαρίου, ωστόσο αυτό χρήζει διευκρίνισης.
Πάντως ο συγκεκριμένος χώρος του παρκινγκ ανήκε στο Δημόσιο και διεκδικήθηκε επί δημαρχίας Στέλιου Λογοθέτη και από τότε πέρασε στην χρήση του Δήμου.
2) Στο στενό Αγίου Γεωργίου Σαλαμίνας έκταση γης 1.498 τετραγωνικών μέτρων (1,4 στρέμματος), που αναφέρεται στη νησίδα Αγίου Γεωργίου, όπου βρίσκονται τα κτήρια του λοιμοκαθαρτήριου του Πειραιά.
3) Η παραλία Μύλος Σαλαμίνας και ειδικότερα έκταση σε αυτή περίπου ενός στρέμματος (1.026 τ.μ)
4) Στην Παλαιόπολη Κυθήρων, όπου η βρίσκεται η μεγαλύτερη παραλία του νησιού, έκταση περίπου 13 στρεμμάτων (13.730 τετραγωνικών μέτρων).
Η απόφαση, αυτή, είναι άγνωστο εάν κοινοποιήθηκε στις τοπικές αρχές ενώ ενδιαφέρον έχει και η θέση, που θα πάρουν οι Περιφερειακές Ενότητες Πειραιά για το Μικρολίμανο και η Π.Ε Νήσων για τις άλλες τρεις εκτάσεις.
Αναλυτικά, τα «διαμάντια» της περιοχής στη Σαλαμίνα, που περνάνε στα χέρια του ΤΑΙΠΕΔ, εκτός από την έκταση στο Μικρολίμανο, είναι τα εξής:
Ο Άγιος Γεώργιος
Ο Άγιος Γεώργιος είναι μία νησίδα που βρίσκεται στα βόρεια του Σαρωνικού κόλπου, ανατολικά της Σαλαμίνας και ενώνεται με με αυτήν με μία γέφυρα.
Το αρχαίο όνομα του τόπου δεν είναι γνωστό.
Σήμερα ονομάζεται έτσι από ένα μικρό εκκλησάκι που είναι κτισμένο επάνω στον βράχο.
Στο σημείο αυτό πιστεύεται ότι υπήρχε αρχαιότερος ναός, και ότι το νησί κατοικείτο ή τουλάχιστον χρησιμοποιούνταν ως βάση.
Σήμερα βρίσκονται διάφορα μεταγενέστερα ίχνη αρχαίας Ελληνικής τέχνης και στρώμα απορριμμένων κοχυλιών.
Ο Άγιος Γεώργιος στην αρχαιότητα είχε αποικία των Φοινίκων, οι οποίοι ασχολούντο με την αλιεία κοχυλιού και την παραγωγή πορφύρας.
Από το 1865 μέχρι το 1947 στο νησί λειτούργησε λοιμοκαθαρτήριο, με σκοπό την αντιμετώπιση κρουσμάτων χολέρας.
Στο νησί παρέμεναν πληρώματα και επιβάτες πλοίων που προέρχονταν από περιοχές που βρισκόταν σε έξαρση η επιδημία.
Το 1924 δέχτηκε περισσότερους από 100.000 πρόσφυγες από την Μικρά Ασία για κάθαρση.
Το τελευταίο κρούσμα χολέρας αντιμετωπίστηκε στο νησί το 1947.
Οι «Μύλοι»
Οι δυο Ανεμόμυλοι στο λόφο του Αγ. Νικολάου ή ‘’Λόφο των Μύλων’’ είναι κτίσματα του 18ου αιώνα και οι μοναδικοί διασωθέντες απ’ τους 10 μύλους που χτίστηκαν τα πρώτα μετά- επαναστατικά χρόνια στη Σαλαμίνα.
Οι μύλοι κατασκευάστηκαν από συντεχνίες ειδικών μυλοχτιστάδων μαστόρων, έχουν πυργόσχημη κουλουροκονική μορφή με εμφανή τειχοποιία και ασβεστόλιθους. Η πόρτα βλέπει την ανατολή. Επίσης υπάρχουν δύο παράθυρα στο Ανώι, το ένα ανατολικά και το άλλο δυτικά.Η οροφή τους είναι φτιαγμένη από χόρτα σε σχήμα τρούλου.
Σκοπός της λειτουργίας τους ήταν η κάλυψη των επισιτιστικών αναγκών του νησιού. Λειτουργούσαν παράλληλα με τους αλογόμυλους και τους χειρόμυλους μέχρι την τελευταία εικοσαετία του 19ου αιώνα. Τότε η λειτουργία τους σταμάτησε καθώς ιδρύθηκαν και λειτούργησαν στην παραλία Σαλαμίνας οι δύο πρώτοι ατμοκίνητοι αλευρόμυλοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου