Από την κρίσιμη μάζα των ενεργειακών ιδιωτικοποιήσεων (ΔΕΗ, ΑΔΜΗΕ, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ, ΕΛΠΕ), η κυβέρνηση φέρεται να έχει συμφωνήσει με τους Ευρωπαίους εταίρους στο να προχωρήσει μόνο αυτή του ΔΕΣΦΑ, με τη διατήρηση όμως στο Δημόσιο ποσοστού 51%. Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να επαναδιαπραγματευθεί με την αζέρικη Socar τη συμφωνία που έχει υπογράψει με το ελληνικό Δημόσιο από τον Ιούνιο του 2013 και η οποία προβλέπει τη μεταβίβαση ποσοστού 66% του ΔΕΣΦΑ έναντι τιμήματος 400 εκατ. ευρώ. Παράγοντες της αγοράς εκτιμούν ότι η αποδοχή της πρότασης από τους Αζέρους προϋποθέτει παραχώρηση στη Socar και του μάνατζμεντ, κατά το μοντέλο λειτουργίας των Εταιρειών Παροχής Αερίου (ΕΠΑ), όπου το Δημόσιο μέσω της ΔΕΠΑ ελέγχει το 51% και οι ιδιώτες μέτοχοι το 49% και το μάνατζμεντ.
Η μείωση πάντως του ποσοστού ελέγχου του ΔΕΣΦΑ από τη Socar αίρει τις σοβαρές ενστάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανταγωνισμού, που κρατούσαν «παγωμένη» τη συμφωνία μεταβίβασης σχεδόν δύο χρόνια. Η Ε.Ε. Ανταγωνισμού, όπως είναι ήδη γνωστό, έχει ξεκινήσει από τον Νοέμβριο του 2014 εις βάθος έρευνα προκειμένου να διαπιστώσει κατά πόσο η μεταβίβαση του 66% του ΔΕΣΦΑ στη Socar μπορεί να μειώσει τον ανταγωνισμό στην ελληνική αγορά φυσικού αερίου. Ο έλεγχος της συμφωνίας ΔΕΣΦΑ - Socar από την Ε.Ε. συνδέεται με το γεγονός ότι πρόκειται για καθετοποιημένη εταιρεία με δραστηριότητα στην παραγωγή, μεταφορά και προμήθεια φυσικού αερίου, και εστιάζει στα πιθανά εμπόδια που μπορεί να δημιουργήσει στην πρόσβαση τρίτων στον αγωγό TΑΡ, λόγω της μετοχικής συμμετοχής της σε αυτόν.
Aπό πλευράς της κυβέρνησης δεν έχει γίνει γνωστό κατά πόσο έχουν ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με την πλευρά των Αζέρων και της Κομισιόν για τη νέα ελληνική πρόταση, ενώ αποστάσεις κρατάει από τα τεκταινόμενα ο καθ’ ύλην αρμόδιος για θέματα Ενέργειας υπουργός, Παναγιώτης Λαφαζάνης. Αν και ο ίδιος δεν έχει προβάλει σοβαρές αντιρρήσεις στην ιδιωτικοποίηση του ΔΕΣΦΑ -σε αντίθεση με την κάθετη άρνησή του στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, του ΑΔΜΗΕ, της ΔΕΠΑ και των ΕΛΠΕ-, η τελική στάση του φαίνεται ότι θα κριθεί από το συνολικότερο πακέτο συμφωνίας για τον τομέα της ενέργειας με τους εταίρους, δεδομένου ότι ο ίδιος απείχε οικειοθελώς από τις τελευταίες διαπραγματεύσεις στο Brussels Group.
Το κυβερνητικό «όχι» στην ιδιωτικοποίηση των ΔΕΠΑ και ΕΛΠΕ δεν φαίνεται να δημιουργεί πρόβλημα στις σχέσεις με τους εταίρους, δεδομένου ότι οι δύο εταιρείες έχουν ήδη στρατηγικό επενδυτή, τα μεν ΕΛΠΕ τον Ομιλο Λάτση (42%), η δε ΔΕΠΑ τα ΕΛΠΕ (35%). Αντιθέτως, δύσκολα οι εταίροι θα αποδεχθούν το «όχι» στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, καθώς το σχέδιο μέσω του οποίου αυτή προωθείτο ως μνημονιακή δέσμευση (Μικρή ΔΕΗ) είχε λάβει υπόψη του και τις υποχρεώσεις της χώρας έναντι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανταγωνισμού, με βασικότερη το σπάσιμο του μονοπωλίου της ΔΕΗ στους λιγνίτες και δευτερευόντως το άνοιγμα της λιανικής αγοράς ηλεκτρισμού.
Αντίστοιχης βαρύτητας θέμα για τους Ευρωπαίους εταίρους είναι και το άνοιγμα της λιανικής αγοράς φυσικού αερίου, που εκτός από μνημονιακή δέσμευση αποτελεί και υποχρέωση της χώρας έναντι της ευρωπαϊκής νομοθεσίας για το τρίτο ενεργειακό πακέτο. Οι τρεις ΕΠΑ που δραστηριοποιούνται σε Αττική, Θεσσαλία και Θεσσαλονίκη διατηρούν κατ’ εξαίρεση της κοινοτικής νομοθεσίας αποκλειστικό δικαίωμα προμήθειας και διανομής αερίου στα γεωγραφικά τους όρια. Ενα από τα «αγκάθια» που η προηγούμενη κυβέρνηση αντιμετώπισε στην υλοποίηση αυτής της δέσμευσης ήταν τα αιτήματα αποζημιώσεων.
(Καθημερινή, 10/5/2015)energypress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου