Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΡΑΦΕΙ
Όλα γι' αυτούς είναι ένας χαβαλές. Μπαχαλοποίηση και όπου βγει. Με προτεραιότητα όχι την ουσία, αλλά τις εντυπώσεις. Αυτή είναι η στρατηγική του πρωθυπουργού στις διαπραγματεύσεις με τους "θεσμούς". Ενώ κάτω από το τραπέζι έχουν συμφωνηθεί τα περισσότερα, ανεβαίνουν οι τόνοι του... ηρωισμού και της αντίστασης. Για εσωτερική κυρίως κατανάλωση.
Δείτε πώς κινήθηκε ο πρωθυπουργός. Σαν παιδί που δεν του αγοράζουν το παιχνίδι που έχει ζητήσει. Τι; Δεν με αφήνετε να κάνω το σόου μου στο εσωτερικό; Και δεν κάνετε Eurogroup; Ε και εγώ ζητώ τη σύγκληση του Συμβουλίου Κορυφής και θα σας δείξω τι εστί Τσίπρας... Και εκεί έρχεται η σφαλιάρα. Έρχεται το φιάσκο. Αλλά δεν πειράζει καθόλου. Τι εντύπωση δόθηκε στους ιθαγενείς; Ότι η κυβέρνηση αντιστέκεται σθεναρά. Δεν κάνει πίσω από την τελευταία κόκκινη γραμμή. Και ας έχει μετατεθεί αυτή η περίφημη κόκκινη γραμμή αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα πιο πίσω... Όλο και πιο πίσω. Σε βαθμό που να έχει γίνει πλέον... ροζ.
Και τι πειράζει που έχει ξεθωριάσει; Πετάμε ένα "και οι προηγούμενοι που τα έκαναν χειρότερα και δεν διαπραγματεύονταν τολμούν να μιλούν;" και καθαρίσαμε. Και η αποχαυνωμένη εκλογική πελατεία παίρνει φωτιά και χειροκροτεί! Και ο μύλος της οργής και της κοροϊδίας συνεχίζει να γυρνά και να κερδίζεται χρόνος. Για ποιο λόγο; Μα, δεν καταλάβατε; Για να κάνουν Πάσχα με την ησυχία τους...
Καλά, τι νομίζατε, ότι οι διάφοροι βουλευτές και υπουργοί είχαν καμία όρεξη να πάνε στα χωριά ή στα θέρετρα που θα περάσουν τις ημέρες του Πάσχα και να έχουν το πόπολο να τους ζαλίζει γιατί συμφώνησαν νέα σκληρά και αντιλαϊκά μέτρα; Πιστέψατε σοβαρά ότι ήθελαν οι ΣΥΡΙΖΑίοι και οι ΑΝΕΛαίοι να κλείσουν τη συμφωνία πριν το Πάσχα; Για κουτούς τους περάσατε; Άλλο ανίκανοι, άλλο κουτοί... και αν υπάρχει και κανείς που παριστάνει τον αντιδραστικό εντός κοινοβουλευτικής ομάδας, ρίχνουμε και μία απειλή για εκλογές να αιωρείται...
Στο δια ταύτα, η χώρα συνεχίζει να διασύρεται διεθνώς, η καταστροφή να μεγαλώνει και οι προοπτικές ανάκαμψης να εκμηδενίζονται. Αλλά τι τους νοιάζει; Εκείνοι πρέπει να δώσουν όλο το σόου. Να συγκρουστούν, να δείξουν με το δάχτυλο τον εχθρό, είτε αυτός είναι οι εταίροι, είτε το απάνθρωπο ΔΝΤ, να προφασιστούν ότι πασχίζουν για το κοινό καλό και στο τέλος να υπογράψουν μεγαλοπρεπώς ό,τι χαρτί τους βάλουν μπροστά.
Θα μου πείτε, και οι διάφοροι "θεσμοί" δεν είναι καλύτεροι. Ασφαλώς και δεν είναι. Δυστυχώς έχουμε μπλέξει σε μία διαπραγμάτευση που διεξάγεται μεταξύ ολιγοβαρών ανθρώπων για τα αξιώματα που κατέχουν. Και η προχειρότητα, οι σκοπιμότητες και η ιδεοληψία της ελληνικής πλευράς δεν μειώνει ούτε τις ευθύνες αλλά ούτε και την ανικανότητα των "θεσμών". Με εξαίρεση την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, είναι ξεκάθαρο ότι στο ελληνικό ζήτημα επικρατεί ένας επιβλαβής πειραματισμός και μία αντίστοιχη αν και διαφορετικού τύπου ιδεοληψία.
Και τι επιλέγεται τελικά; Η κάθε πλευρά παίζει το δικό της επικοινωνιακό παιχνίδι. Με στόχο το δικό της ακροατήριο. Τραβώντας την υπόθεση στα άκρα, με σκοπό πάντως όχι να "σπάσει" αλλά να βρεθούν τα κατάλληλα άλλοθι. Βεβαίως, εκείνο που δεν υπολογίζει καμία από τις δύο πλευρές, είναι οι ασύμμετροι παράγοντες που καμιά φορά ανατρέπουν τους σχεδιασμούς. Όπως π.χ. το προσφυγικό ζήτημα. Καθώς και τους κινδύνους που απορρέουν όταν οι καταστάσεις εξωθούνται στα άκρα. Ιδιαίτερα όταν τους χειρισμούς τους έχουν αναλάβει παίκτες χαμηλής ποιότητας...capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου