Όταν "φύγω" η Ακρόπολη θα μου λείψει περισσότερο
Ο Μίκης μιλάει στο ΘΕΜΑ - Για τον Τσίπρα: «Του ζήτησα να μη γίνει μηχανοδηγός εάν δεν αλλάξει τις ράγες» - Για τον Μητσοτάκη: «Είναι τεχνοκράτης, αλλά το κόμμα του έχει νοοτροπία ΠΑΣΟΚ»
Οποιος έχει το προνόμιο να μπει έστω και μια φορά στο σπίτι του Μίκη Θεοδωράκη, παθαίνει ένα διπλό σοκ. Το πρώτο έρχεται από τη θέα του σαλονιού του. Το Ηρώδειο και η Ακρόπολη γεμίζουν σαν ζωντανός πίνακας τον έναν τοίχο από άκρη σε άκρη και αλλάζουν χρώματα ώρα με την ώρα - ανάλογα με το φως του ήλιου και το βάρος της συννεφιάς. Χαζεύοντας τη θέα αυτή με τις ώρες, περνά τα απογεύματά του ο Μίκης, ακούγοντας παράλληλα μουσική και ανακατεύοντας μνήμες από μια πορεία 92 χρόνων, στην οποία χωρούν... είκοσι ζωές κοινών θνητών.
«Αυτή η εικόνα θα μου λείψει περισσότερο απ’ όλα όταν θα “φύγω”», μου λέει καλωσορίζοντάς με με ένα πλατύ και φιλόξενο χαμόγελο.
«Θα σας λείψει πιο πολύ κι από την μπαγκέτα;» τον ρωτάω.
Το σκέφτεται για μερικά δευτερόλεπτα. «Πιο πολύ. Χρόνια την κοιτάω και δεν την έχω χορτάσει ακόμα. Η εικόνα της Ακρόπολης είναι σαν συμφωνία. Σαν μια συμφωνία ψυχρής μουσικής», λέει.
Το δεύτερο σοκ έρχεται λίγα λεπτά αργότερα, όταν αρχίζεις να συνειδητοποιείς με ποιον μιλάς.
Νομίζεις ότι μιλάς με έναν μουσικοσυνθέτη παγκοσμίου φήμης, ο οποίος στα 92 του χρόνια θα επαναλαμβάνει αργά και μονότονα τις επιτυχίες της ταραχώδους ζωής του. Και ξαφνικά διαπιστώνεις ότι μιλάς με έναν άνθρωπο που παραμένει ενεργός και πολύστροφος, του οποίου η κάθε κουβέντα αποτελεί απόσταγμα σοφίας και συσσωρευμένης εμπειρίας. Μετρημένη, ζυγισμένη και συχνά... θανατηφόρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου