Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Η ιστορία έχει δείξει ότι υπάρχουν δύο τρόποι για να καταρρεύσει μια οικονομία. Ο πρώτος είναι εάν πτωχεύσει το τραπεζικό σύστημα. Εκτός, όμως, από τις κλασικές χρηματοπιστωτικές χρεοκοπίες, κράτη όπως η Ρωσία, η Βενεζουέλα, ακόμα και το Πακιστάν, οδηγήθηκαν σε οικονομική κατάρρευση όταν πτώχευσαν οι ενεργειακές τους εταιρείες.
Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Από την εποχή που, ως αντιπολίτευση, οι σημερινοί κυβερνώντες προέτρεπαν τους πολίτες να μην πληρώνουν τους λογαριασμούς ρεύματος, τις κατοπινές τραγικές επιλογές που έγιναν στην πώληση των δικτύων ρεύματος (ΑΔΜΗΕ) και μέχρι τη σημερινή ανυπαρξία στρατηγικού πλάνου για την επόμενη ημέρα της ΔΕΗ, το συμπέρασμα είναι ένα: εφόσον κυβέρνηση και διοίκηση της ΔΕΗ ψάχνουν να βρουν ποιοι βοήθησαν ώστε σήμερα η εταιρεία να είναι έρμαιο των κερδοσκόπων στο ταμπλό του Χρηματιστηρίου, δεν έχουν παρά να κοιτάξουν στον καθρέφτη.
Το κακό είναι ότι ακόμα και σήμερα συνεχίζουν να βλέπουν τη ΔΕΗ ως πεδίο εξυπηρέτησης κομματικών και πολιτικών σκοπιμοτήτων. Δεν εξηγείται αλλιώς η απόφαση να ανανεωθεί η θητεία του πλέον αποτυχημένου διοικητή στην ιστορία της εταιρείας. Δίκαια θα μιλήσουν κάποιοι για θεία δίκη: ο πρώην πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ, που κάποτε διοικούσε από το παρασκήνιο, όπως συμβαίνει διαχρονικά με τους συνδικαλιστές στη ΔΕΗ, σήμερα ηγείται της εταιρείας και θα συνδέσει το όνομά του με το ξεπούλημα σε εξευτελιστικό –όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα– τίμημα των μονάδων λιγνίτη της εταιρείας. Το πρόβλημα είναι ότι, με τις επιλογές τους, κυβέρνηση και διοίκηση έχουν μετατρέψει τη ΔΕΗ σε συστημικό κίνδυνο για την οικονομία.
dimitris.papakonstantinou@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου