του Γιώργου Φιντικάκη
(αναδημοσίευση από Liberal.gr)
Το πρώτο ερώτημα ως προς την βολική και βαθιά λαϊκίστικη προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ για την ΔΕΗ αφορά στο λόγο για τον οποίο θα πρέπει να κρατικοποιηθεί. Στηρίζεται στην ψευδαίσθηση ότι το κράτος μεριμνά για να έχουν οι πάντες χαμηλό ρεύμα. Καθαρή ουτοπία, αφού επί ΣΥΡΙΖΑ, όπου το κράτος συμμετείχε με 51% στο μετοχικό της κεφάλαιο, η ΔΕΗ παρ΄ ολίγον να βουλιάξει, κάτι που αν συνέβαινε, όχι μόνο δεν θα μπορούσε να παρέχει φθηνό ρεύμα, αλλά θα έπρεπε να πληρώσει ξανά ο φορολογούμενος για να την σώσει. Στην δε, διάρκεια της ενεργειακής κρίσης και παρ' ότι το ποσοστό του Δημοσίου είχε πέσει στο 34%, η επιχείρηση παρέμεινε υγιής, έχοντας μέχρι τώρα συνεισφέρει 1,8 δισ για στήριξη νοικοκυριών και επιχειρήσεων και συγκρατώντας τα τιμολόγιά της σε λογικά επίπεδα.
Το δεύτερο ερώτημα αφορά στον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να γίνει η επανακρατικοποίηση της εισηγμένης ΔΕΗ, η κεφαλαιοποίησης της οποίας βρίσκεται στα 3,078 δισ ευρώ.
Τρεις τρόποι υπάρχουν για να γίνει αυτό. Ο πρώτος είναι μέσω αναγκαστικής κρατικοποίησης τύπου Μαδούρο.
Ο δεύτερος τρόπος είναι μέσω προαιρετικής δημόσιας προσφοράς και σε δεύτερη φάση, εξόδου της ΔΕΗ από το χρηματιστήριο. Για να συμβεί αυτό, θα έπρεπε το ελληνικό Δημόσιο, προκειμένου να δελεάσει τους μετόχους της επιχείρησης, να τους προσφέρει την τιμή στην οποία εισήλθαν τον Νοέμβριο 2021 στην Αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου, δηλαδή τα 9 ευρώ ανά μετοχή, συν φυσικά ένα premium. Τι σημαίνει με την σειρά του αυτό; Ο αριθμός μετοχών της ΔΕΗ στο Χρηματιστήριο είναι 382 εκατομμύρια. Το Δημόσιο ελέγχει το 34%. Αρά, για να αποκτήσει το 66%, δηλαδή 252 εκατ. μετοχές θα χρειαστεί να πληρώσει πάνω από 2,26 δισ ευρώ (σσ: με 9 ευρώ τη μετοχή, χωρίς το premium). Διαθέτει τέτοια οικονομική δυνατότητα το κράτος;
Και ακόμη και αν τη διέθετε και πάλι δεν θα ήταν σίγουρο ότι θα πετύχαινε το εγχείρημα της κρατικοποίησης, καθώς θα απαιτούνταν η συναίνεση των funds και των ξένων θεσμικών για να βγει η επιχείρηση από το ΧΑ, κάτι εξαιρετικά αμφίβολο. Οι ξένοι επενδυτές θα πυροβολούσαν τα πόδια τους, αφού σκοπός τους είναι να αποκομίσουν το μέγιστο δυνατό κέρδος. Τι λέτε ότι θα έκαναν σε μια τέτοια περίπτωση τα Selath Holdings (CVC), Blackrock, Oak Hill που διαθέτουν τα μεγάλα πακέτα στην ΔΕΗ; Θα πουλούσαν ή θα απαιτούσαν ένα ακόμη μεγαλύτερο premium;
Και πως θα αντιμετώπιζαν τότε την ΔΕΗ οι οίκοι αξιολόγησης; Με τι όρους θα ξαναέβγαινε στις αγορές για να εκδώσει ομολογιακά δάνεια; Τι αντίκτυπο θα είχε αυτό για το πρεστίζ, όχι της επιχείρησης, αλλά της ίδιας της ελληνικής οικονομίας;
Έτερο και τελευταίο ερώτημα: Τι το διαφορετικό θα έκανε μια κρατική ΔΕΗ απ' αυτά που κάνει σήμερα η επιχείρηση; Θα πούλαγε σε τιμές κάτω από την χονδρική; Και ποιος θα κάλυπτε τις ζημιές; Θα αγόραζε φθηνότερα το φυσικό αέριο; Θα έκανε περισσότερες επενδύσεις; Με τι κεφάλαια; Ποιων επενδυτών θα είχε τη στήριξη;
Συμπερασματικά, η κρατικοποίηση της ΔΕΗ μπορεί να συσπειρώνει τους θύλακες του βαθέως κράτους στους οποίους απευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, και να αυξάνει την κομματική λίμπιντο στην Κουμουνδούρου, ωστόσο δεν είναι παρά ένα «ξαναζεσταμένο πιάτο», άνευ ουσίας. Ούτε έχει λόγο να υλοποιηθεί, ούτε και μπορεί στην πράξη. Είναι κορωνίδα του οικονομικού του προγράμματος, απευθύνεται σε όσους είναι είναι μαθημένοι στην κρατικοδίαιτη ραστώνη και νοιώθουν ανασφάλεια για τις αλλαγές που έρχονται, και φυσικά στους συνδικαλιστές, ωστόσο δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την οικονομική πραγματικότητα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου