Στις 8 Απριλίου του 1990 η Νέα Δημοκρατία κερδίζει τις βουλευτικές εκλογές και σχηματίζει κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη

Στις 8 Απριλίου του 1990 η Νέα Δημοκρατία κερδίζει τις βουλευτικές εκλογές και σχηματίζει κυβέρνηση (με την οριακή πλειοψηφία των  151 βουλευτών-λόγω του άθλιου εκλογικού νόμου Κουτσόγιωργα - και ποσοστό 47% )  με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.Σημειώνεται ότι αυτές ήταν οι τρίτες εκλογές σε διάστημα 10 μηνών.Είχαν προηγηθεί η κυβέρνηση ΤΖΑΝΕΤΑΚΗ (ΝΔ-ΣΥΝ) , η υπηρεσιακή κυβέρνηση Γρίβα και η οικουμενική κυβέρνηση (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ) Ζολώτα.Η Κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη  ανέλαβε στις 11 Απριλίου 1990 , από την Οικουμενική κυβέρνηση Ξενοφώντα Ζολώτα 1989. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, μετά την νίκη του στις εκλογές της 8ης Απριλίου του 1990, έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Χρήστο Σαρτζετάκη και ορκίστηκε στις 11 Απριλίου.

Η κυβέρνηση πολιτεύτηκε μέσα στο διεθνές κλίμα της κατάρρευσης του Υπαρκτού Σοσιαλισμού.Κατά την τριετία 1990-1993 στον τομέα της οικονομικής ιδιαίτερα πολιτικής προχώρησαν σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές προς την κατεύθυνση της μείωσης του κράτους χωρίς να γίνει βίαιη προσαρμογή , όπως σήμερα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρά την οριακή της πλειοψηφία (152 έδρες) και τις τεράστιες αντιδράσεις, τόσο της αντιπολίτευσης όσο και κάποιας αμφισβήτησης στο εσωτερικό του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας(Μιλτιάδης Έβερτ), ήταν η πρώτη ελληνική κυβέρνηση μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η οποία προχώρησε σε μέτρα περιορισμού της έκτασης και των παρεμβάσεων του κράτους. Συγκεκριμένα:

Προχώρησε η απελευθέρωση του τραπεζικού συστήματος και της κίνησης κεφαλαίων, η απελευθέρωση κατά μεγάλο μέρος της αγοράς των ενοικίων, η απελευθέρωση της εμπορίας καυσίμων, η κατάργηση των ελέγχων τιμών σε όλα τα αγαθά με εξαίρεση τα φάρμακα, η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας με την εισαγωγή της μερικής απασχόλησης και της τέταρτης βάρδιας και η απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων.

Μειώθηκε ο αριθμός των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα από 484.000 το 1989 στις 458.000 το 1993, όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος.

Παραχωρήθηκε στον ιδιωτικό τομέα η κινητή τηλεφωνία με διαγωνισμό από τον οποίο εισπράχθηκαν για δύο άδειες 328 εκ. δολλάρια. Πραγματοποιήθηκε ο διαγωνισμός για την κατασκευή με αυτοχρηματοδότηση του αεροδρομίου των Σπάτων. Επίσης προωθήθηκε η αυτοχρηματοδότηση των βασικών οδικών αξόνων, με την πραγματοποίηση των διαγωνισμών για την Αττική Οδό (για την υλοποίηση της οποίας πραγματοποιήθηκαν απαλλοτριώσεις ύψους 50 δισ. δρχ.) και τη γέφυρα του Ρίου-Αντιρρίου. Την περίοδο εκείνη υπογράφηκε και η σύμβαση για το μετρό της Αθήνας, το οποίο εκτελέστηκε ως δημόσιο έργο, ο έλεγχος όμως της κατασκευής του ανατέθηκε τότε -για πρώτη φορά- σε ιδιωτική εταιρία.

Πραγματοποιήθηκε η αποκρατικοποίηση των αστικών λεωφορείων της Αθήνας. Η απόφαση για ιδιωτικοποίηση των μέσων μεταφοράς της Αθήνας οδήγησε σε μεγάλες κινητοποιήσεις των εργαζομένων και των συνδικαλιστών φορέων. Μεταβιβάστηκαν στον ιδιωτικό τομέα ή εκκαθαρίστηκαν 66 προβληματικές επιχειρήσεις του ΟΑΕ (ΑΓΕΤ, Πειραϊκή Πατραϊκή κ.λπ.) και διευκολύνθηκε με την απομάκρυνση του μη αναγκαίου προσωπικού η αποκρατικοποίηση των υπολοίπων που είχαν απομείνει (συνολικά μειώθηκε, από το 1989 μέχρι το 1993, το προσωπικό των επιχειρήσεων αυτών κατά 9000 εργαζομένους). Ιδιωτικοποιήθηκαν 15 από τις 69 επιχειρήσεις που ανήκαν σε κρατικές τράπεζες (όπως τα ναυπηγεία Ελευσίνος, η Τραπεζα Αθηνών κ.α.). Πραγματοποιήθηκε επιτυχώς η αποκρατικοποίηση μέσω εισαγωγής στο χρηματιστήριο της Βιομηχανίας Ζάχαρης, μεταβιβάστηκε το management της ΕΑΒ (στην Lockheed Martin) και ιδιωτικοποιήθηκε η Olympic Catering. Έκλεισαν επίσης οι παρεμβατικές επιχειρήσεις του δημοσίου (ΠΡΟΜΕΤ, ΙΤΚΟ κ.λπ.), που νόθευαν τον ανταγωνισμό και ανάλογες υπηρεσίες του στενότερου δημόσιου τομέα όπως η ΜΟΜΑ και η ΣΥΚΕΑ.

Tο καλοκαίρι του 1993 ψηφίστηκε νόμος που καταργούσε το κρατικό μονοπώλιο της ΔΕΗ στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος και δημιουργήθηκε το θεσμικό πλαίσιο για τη δραστηριοποίηση του ιδιωτικού τομέα στη λειτουργία καζίνων και μαρίνων που ήταν ως τότε κρατικά μονοπώλια. Καταργήθηκε εν μέρει το μονοπώλιο τόσο της Ολυμπιακής Αεροπορίας στις εσωτερικές πτήσεις όσο και των ΕΛΤΑ.

Ετέθη σε εκκαθάριση η ΚΥΔΕΠ και προχώρησε η εξυγίανση των συνεταιρισμών με τον έλεγχο των οικονομικών τους και την ανάληψη από το κράτος των χρεών, που είχαν προέλθει από άσκηση κοινωνικής πολιτικής ύστερα από παρότρυνση του κράτους. Εξυγιάνθηκε επίσης, η αγορά των λιπασμάτων.

Επίσης, στο πλαίσιο της εξυγίανσης της οικονομίας προχώρησε η τομή στο ασφαλιστικό σύστημα με τρεις διαδοχικές παρεμβάσεις (1990, 1991, 1992).

Οι προσπάθειες αυτές αντανακλώνται και στις γενικές μακροοικονομικές επιδόσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας Μητσοτάκη:

Μειώθηκε το έλλειμμα του προϋπολογισμού από 19,8% το 1990 σε 13,8% το 1993 (ή στο 8,8% αν υιοθετήσουμε τη μεθοδολογία που χρησιμοποιεί σήμερα -με τη σύμφωνη γνώμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ)- η κυβέρνηση, που υπολογίζει τις κεφαλαιακές μεταβιβάσεις, τις κεφαλαιοποιήσεις τόκων και την εξυγίανση στο ασφαλιστικό σύστημα).

Μειώθηκε ο πληθωρισμός από 22% το 1990 σε 12% το 1993.

Αυξήθηκε το κατά κεφαλήν εισόδημα της Ελλάδας ως ποσοστό του αντίστοιχου μέσου όρου της ΕΕ, από 57,4% το 1990 σε 64,2% το 1993, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη χαρακτηρίζεται ως μια μετριοπαθής προσπάθεια εφαρμογής μιας φιλελεύθερης πολιτικής.

με πληροφορίες από τη wikipedia