Αγγελιόσημο, ο αγαπημένος φόρος των εκδοτών

Να καταργηθεί το αγγελιόσημο; Αν ρωτήσουμε το κοινό, πιστεύουμε ότι η απάντηση θα είναι συντριπτικά υπέρ της κατάργησης. Κάποιοι θα πουν "ναι" επειδή τα έχουν με τον κλάδο (κι όχι πάντα άδικα), κάποιοι άλλοι επειδή το δικό τους ταμείο υπήρξε ασθενέστερο από το αντίστοιχο των δημοσιογράφων (η ιστορία με την κατσίκα του γείτονα) και μία ακόμη μερίδα επειδή πρόκειται για έναν φόρο υπέρ τρίτων που βλάπτει σοβαρά την Οικονομία.

Ως επαγγελματίας νιώθω κάπως, αφού αλλιώς είχα ονειρευτεί το μέλλον μου κι όχι ως ασφαλισμένος του ΙΚΑ. Ως άνθρωπος εξοργίζομαι από την ελιτίστικη άποψη που μόλις εξέφρασε ο δημοσιογράφος. Κι ως πολίτης χαίρομαι που ένας φόρος υπέρ τρίτων πάει στον κάλαθο των αχρήστων.

Ξέρω ότι πολλοί συνάδελφοί μου θα με μισήσουν για αυτή την τοποθέτησή μου. Αλλά θα ήμουν ανακόλουθος σε σχέση με ό,τι έχω γράψει μέχρι σήμερα. Πως είναι δυνατόν να υποστηρίζει κανείς ότι όλοι οι φόροι υπέρ τρίτων είναι σε βάρος της ανάπτυξης και να κλείνει τα μάτια για το αγγελιόσημο;

Το αγγελιόσημο φεύγει, έρχονται οι εργοδοτικές εισφορές. Που είναι το κακό; Αν κάποιος θέλει να ανοίξει ένα εργοστάσιο γάλακτος, θα προσλάβει εργαζόμενους και θα πληρώσει τις ασφαλιστικές τους εισφορές. Από που και ως που τις εισφορές των εκδοτών θα πρέπει να τις πληρώνουν οι διαφημιζόμενοι; 

Οι συνδικαλιστές προβάλουν τον κίνδυνο κατάρρευσης των ταμείων των δημοσιογράφων. Είναι ένα πολύ πιθανό ενδεχόμενο. Ωστόσο, τα ταμεία των δημοσιογράφων βρίσκονται εδώ και καιρό σε δυσχερή θέση για τελείως διαφορετικούς λόγους. Η κατάσταση στον ΕΔΟΕΑΠ είναι αρκετά δύσκολη, επειδή οι ίδιοι  δημοσιογράφοι διαχειρίστηκαν τα χρήματά τους με άσχημο τρόπο. Δεν έφτανε το PSI που κούρεψε τα αποθεματικά, ήρθε και ο αλλόκοτος τρόπος διαχείρισης για να αποδυναμώσει πλήρως ένα από τα πιο ισχυρά ασφαλιστικά ταμεία εργαζομένων.

Μήπως τα ίδια δεν έγιναν κι αλλού; Τα άλλα ταμεία, όμως, δεν απαίτησαν να εξακολουθήσουν να τους συντηρούν οι πολίτες.

Επί σειρά ετών γράφω για την ανάγκη της κατάργησης όλων των φόρων υπέρ τρίτων. Για την εξαφάνιση των στρεβλώσεων που παρατηρούνται στην αγορά και οι οποίες αυξάνουν το κόστος διαβίωσης. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Οι στρεβλώσεις αυτές συντηρούν ένα εξίσου στρεβλό σύστημα που αναπαράγει στην κοινωνία τον εαυτό του. Οι φόροι υπέρ τρίτων είναι ο τρόπος χρηματοδότησης αυτού του συστήματος.

Θανάσης Μαυρίδης/capital.gr
thanasis.mavridis@capital.gr