Του Δρ. Σωτήρη Ν. Καμενόπουλο*
Σημαντική παρατήρηση: αυτή η κατάσταση θα αποτελεί την κανονικότητα από εδώ και στο εξής. Θα είναι η μόνιμη κατάσταση. Για όλα αυτά έχουν υπάρξει σχετικές προειδοποιήσεις εδώ και πάρα πολύ καιρό. Δικαιολογίες του τύπου «δεν ήξερα, δεν γνώριζα» δεν πρέπει να υφίστανται πια.
Ορισμένοι, και η Κυβέρνηση μαζί, προσπαθούν να πείσουν το λαό στηριζόμενοι σε πράσινα «σχέδια επί χάρτου» ότι τάχα θα αποκομίσουμε οφέλη ως κοινωνία μέχρι το 2050, εάν διατεθούν δυσθεώρατα ποσά ύψους εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ σε πράσινες «επενδύσεις», πάντα μέσω πράσινων φόρων (δηλαδή από τις τσέπες μας). Φευ!
Καταρχάς, για οποιαδήποτε μετάβαση από ένα προϊόν σε άλλο αποφασίζει ο καταναλωτής και όχι το κράτος-πατερούλης ή οι ΜΚΟ WWF-Greenpeace οι οποίες δεν έχουν ιδέα από οικονομία. (Παρεμπιπτόντως ας τεθούν και δύο ερωτήματα: ποιο το ύψος των μισθών των στελεχών αυτών των ΜΚΟ και από που χρηματοδοτούνται;). Και επιτέλους ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα; Η WWF και η Greenpeace;
Το ερώτημα που γεννάται είναι το εξής: γιατί οι καταναλωτές να είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν σουλτανικού τύπου χαράτσια ώστε να υπάρξει διά της βίας μετάβαση σε μία νέα τεχνολογία; Στο τέλος του 19ου αιώνα - αρχές του 20ου ξεκίνησε η τεχνολογική μετάβαση από το κάρβουνο στο πετρέλαιο. H νέα τεχνολογία υιοθετήθηκε παγκοσμίως από διάφορους οικονομικούς-επιχειρηματικούς κλάδους χωρίς καμία κρατική παρέμβαση: η μόνη «παρέμβαση» που υπήρξε ήταν οι ανάγκες των καταναλωτών. Ως εκ τούτου, δεν προϋπήρξε καμία υποχρεωτική οικονομική χρέωση στους τότε καταναλωτές ώστε να επιβληθεί αυτή η τεχνολογική μετάβαση. Η μετάβαση από το κάρβουνο στο πετρέλαιο για εμπορική-καταναλωτική χρήση «επιβλήθηκε» από το μαγικό χέρι της αγοράς. Δεν επιβλήθηκε από κανένα κράτος-πατερούλη. Επιβλήθηκε από την ελεύθερη οικονομία χωρίς την υποχρεωτική επιβολή δυσβάστακτων φόρων. Πχ. το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τη μετάβαση στην τεχνολογία των κινητών τηλεφώνων. Κανένα κράτος-πατερούλης δεν επέβαλλε στους καταναλωτές τη μετάβαση στην τεχνολογία των κινητών τηλεφώνων. Από πού κι ως πού να υποχρεώνεται ο καταναλωτής, με χρήση οικονομικής βίας από το κράτος, να υιοθετήσει μία νέα τεχνολογία; Στη σύγχρονη εποχή, η περίπτωση της ωμής κρατικής παρέμβασης - με σύμπραξη της ΕΕ - ώστε να επιβληθεί η μετάβαση σε μία νέα τεχνολογία προσομοιάζει σε μία βίαιη φοροεπιδρομή Σοβιετικού τύπου. Από πότε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατέντησε σοβιετικό πολιτμπιρό; Από πότε σοβιετοποιήθηκε η ΕΕ;
Η ωμή πραγματικότητα μας προσγείωσε και οι καταναλωτές το αντιλαμβάνονται όταν λαμβάνουν τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος. Πρόσφατα, ήρθε ο λογαριασμός του ρεύματος σε γνωστό μου ο οποίος είναι μέλος της ΝΔ. Ο λογαριασμός ήταν 500€. Του ήρθε κεραμίδα. Κρίσιμο ερώτημα για τον φίλο της ΝΔ, αλλά και για τους ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΜΕΡΑ25, της Ελληνικής Λύσης και του ΚΚΕ: διατίθενται όλοι αυτοί να πληρώνουν από εδώ και στο εξής τέτοια πόσα μέχρι το 2050 με την υπόσχεση ότι ΘΑ αποκομίσουν τα «οφέλη» που τους υπόσχεται το πράσινο ιερατείο;
Οι πράσινοι ιεροκήρυκες προσφεύγουν σε μελλοντολογίες στις οποίες καλείται να ψηφίσει ο σημερινός ψηφοφόρος για τα οφέλη που ΘΑ αποκομίσει - ΑΝ αποκομίσει - το 2050. Μέχρι τότε ορισμένοι θα έχουν ξεκοκαλίσει δισεκατομμύρια ευρώ και δολάρια και ο σημερινός ψηφοφόρος, μέχρι τότε ή θα έχει πεθάνει λόγω γήρατος ή λόγω της πράσινης πείνας ή λόγω του πράσινου ξεπαγιάσματος.
Δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί κανείς με ποιες πρώτες ύλες θα πραγματοποιηθούν τα πράσινα σχέδια επί χάρτου; Η ΕΕ ΔΕΝ διαθέτει πρώτες ύλες, ή αν διαθέτει ορισμένες από αυτές, οι τοπικές κοινωνίες αντιδρούν στην εξόρυξή τους. Ήδη η αγορά αυτοκινήτων καταρρέει λόγω του bottleneck που επέβαλε η Κίνα στην αλυσίδα αξίας πρώτων υλών και όποιος παραγγείλει σήμερα αυτοκίνητο θα το έχει σε 1-1,5 χρόνο. Αυτό κι αν θεωρείται επιτυχία στο value chain των πρώτων υλών. Γυρίσαμε σε εποχές πριν τον Henry Ford. Ποιες θα είναι οι συνολικές εκπομπές CO2 των ΑΠΕ σε ολόκληρο τον κύκλο ζωής τους (από το ορυχείο-στην κατεργασία-στην κατασκευή-στην τοποθέτηση-στη λειτουργία-στην απόσυρση). Καταρχάς, το CO2 ΔΕΝ θεωρείται ρύπος. Γιατί λοιπόν να φορολογείται; Μήπως τελικά τα δις €/$ που θα ξοδευθούν σε σχέση με το υποτιθέμενο αποτέλεσμα είναι υπερβολικά πολλά; Και όταν το 2050, ΑΝ ζει ο σημερινός ψηφοφόρος, διαπιστωθεί ότι έγινε μια τρύπα στο νερό τι θα πουν στους ψηφοφόρους του 2050 οι σημερινοί πράσινοι «σοβιετικοί» ιεροκήρυκες (αν ζουν και αυτοί); «Εντάξει μωρέ στα θεωρητικά σχέδια υπάρχουν και αστοχίες;».
Οι πράσινες ονειρώξεις οδηγούν σε παρά φύσιν οικονομικό βιασμό των πολιτών.
*Λίγα λόγια για τον Δρ. Σωτήρη Ν. Καμενόπουλο, είναι κάτοχος Διδακτορικού Διπλώματος από τη Σχολή Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του Πολυτεχνείου Κρήτης. Το πεδίο έρευνας του Δρ. Καμενόπουλου σχετίζεται με τη βιώσιμη ανάπτυξη, την αξιοποίηση των ορυκτών πόρων, τη γεωπολιτική, την Κοινωνική Επιχειρησιακή Άδεια (Social License to Operate), τη διαχείριση/εκτίμηση κινδύνων, και την επιχειρησιακή έρευνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου