Του Ευθύμη Μαραμή
Το χρέος ως έχει, δεν είναι βιώσιμο, θα αυξηθεί κι άλλο και όσο παραμένει σε αυτά τα ύψη λειτουργεί κύρια ως ανασταλτικός παράγοντας για κάθε απόπειρα επιχείρησης, ανάπτυξης και επένδυσης, πέραν του ότι δεν δύναται να αποπληρωθεί. Παρατηρείται επίσης μια μάλλον αφελής προσέγγιση σύμφωνα με την οποία μια μείωση επιτοκίων, σε συνδυασμό με χρονική επέκταση αποπληρωμής, αρκεί για να καταστεί βιώσιμο το χρέος. Μπορεί να έχει μια βάση απλής εξυπηρέτησης αυτό, αν είμαστε διατεθειμένοι να εργαζόμαστε ως σκλάβοι, υπό καθεστώς τρομοκρατίας και απειλών αενάως. Ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει υπό το βάρος τέτοιου χρέους για πολλούς λόγους.
Ας δούμε όμως για λίγο τους λόγους στους οποίους στηρίζεται η Αυστριακή σχολή οικονομικών, που πάνω απ΄ όλα θεωρεί την οικονομία και την ανθρώπινη δράση γύρω από αυτήν, ως επί το πλείστον κοινωνικό φαινόμενο. Ο παραγωγικός πληθυσμός της χώρας, βρισκόμενος υπό το καθεστώς του χρέους και της τρομοκρατίας που αυτό επιβάλλει μέσω των κρατικών κατασταλτικών και απαλλοτριωτικών πρακτικών, έχει καταρρακωμένη ψυχολογία και, ως εκ τούτου, κρίνεται μάλλον αφελής η πεποίθηση πως θα προβούν άνθρωποι σε επενδύσεις με τέτοιες συνθήκες. Τουλάχιστον όχι στον βαθμό που απαιτείται για να υπάρξει η απαραίτητη έκρηξη ανάπτυξης.
διαβάστε τη συνέχεια εδώ στο capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου